ကၽြန္ေတာ္ဟာ ပိုလာ၀က္၀ံပါ။ ဟုတ္ၿပီေနာ္။ ပိုလာ၀က္၀ံ။ ေတာထဲ ေတာင္ထဲမွာ ေနတဲ့ ၀က္၀ံညိဳေတြလို မဟုတ္ဘူး။ ကိုယ္လုံးျဖဴျဖဴႀကီးႀကီးနဲ႔။ သိတယ္မဟုတ္လား။ ဒါဆို ကၽြန္ေတာ္ဘယ္မွာေနသလဲ။ ေျမာက္၀န္႐ုိးစြန္းနားက ေရခဲတုံးအႀကီးႀကီးေတြေပၚမွာေပါ့ဗ်ာ။ ဒါေပမယ့္ ေျမာက္၀န္႐ိုးစြန္းနဲ႔ နီးတဲ့နားေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ မသြားဘူးဗ်။ အဲဒီမွာက အရမ္းေအးတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က Greeland လို ေနရာမ်ဳိးမွာ ေနရတာကိုပဲ ႀကိဳက္တယ္။ ခင္ဗ်ား ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို TV ထဲမွာ ျမင္ဖူးရင္ ျမင္ဖူးလိမ့္မယ္။ ဒါမွမဟုတ္ တိရိစာၦန္႐ုံလိုေနရာမ်ဳိးေပါ့။
အဲ . . . လူေတြက ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို ခ်စ္စရာ ၊ ခင္စရာေကာင္းတယ္လို႔ ထင္ေနလိမ့္မယ္။ ကၽြန္ေတာ္ေတာ့ အဲသလို မထင္ဘူးဗ်ာ။ ဒါေပမယ့္ လူေတြကို အေၾကာင္းမဲ့ မတိုက္ခိုက္ပါဘူး။ အင္း . . . ဒီဘက္ပိုင္းကို လူေတြ သိပ္မလာတာေၾကာင့္လဲ ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ ခင္ဗ်ားတို႔လူေတြ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို သဘာ၀အတိုင္းထားတယ္ဆုိရင္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ကမာၻဟာ ေပ်ာ္စရာႀကီးေပါ့ဗ်ာ။
ကၽြန္ေတာ္က ဒီလုိပဲ ေရခဲတုံးအႀကီးႀကီးေတြေပၚမွာ ထိုင္ေနတတ္ပါတယ္။ ဒီေရခဲတုံးႀကီးကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္အႀကိဳက္ဆုံးေလ။ ဒီေနရမွာေနမယ္။ ေလွ်ာက္လည္မယ္္။ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ စကားေျပာမယ္။ ေတြ႕တဲ့ငါးေတြကို လိုက္ဖမ္းမယ္။ ဒီလို အၿမဲတမ္းထိုင္ေနရာက ကၽြန္ေတာ္သတိထားမိတာ တစ္ခုရွိတယ္။ ကၽြန္ေတာ္အႀကိဳက္ဆုံး ေရခဲတုံးႀကီး တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ေသးလာတာပဲ။ ဒါမမဟုတ္ ကၽြန္ေတာ္ကပဲ ႀကီးလာတာပဲလား။ ဒီလိုဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္ ၀ လာတဲ့သေဘာေပါ့။ ၀ေတာ့ မ၀ႏိုင္ပါဘူး။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ဒီရက္ပိုင္းေတြမွာ ကၽြန္ေတာ္ သိပ္မစားႏိုင္ဘူးေလ။ ဒီေရခဲတုံးေပၚမွာပဲ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ေနမယ္။ စားမယ္။ လည္မယ္။ ပတ္မယ္။ အားလုံးပုံမွန္ပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ ဒီေနရာေတြမွာ အရင္ႏွစ္ကနဲ႔စာရင္ ငါးေတြ နည္းလာတယ္ဗ်။
ခင္ဗ်ားကို ပိုလာ၀က္၀ံေၾကာင္း နည္းနည္းေျပာရဦးမယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔က ေျမာက္၀န္႐ိုးစြန္းမွာပဲ ေနတာ။ ေတာင္၀န္႐ိုးစြန္းမွာ မေနဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ပင္ဂြင္းဆိုတဲ့ ေကာင္ေတြကို မျမင္ဖူးဘူး။ ဘာလို႔လဲ သိလား?။ ဒီေကာင္ေတြက ေတာင္၀န္႐ိုးစြန္းမွာပဲ ေနတာေလ။ ေျမာက္ဘက္မွာမေနဘူး။ ေတာင္နဲ႔ ေျမာက္ဆိုတာ အေ၀းႀကီးေလ။ ဘယ္လိုလုပ္ေတြ႕ႏိုင္မွာလဲ။ တိရိစာၦန္႐ုံေရာက္သြားတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္အစ္ကို တစ္ေယာက္ေတာ့ရွိတယ္။ လူေတြက သူ႕ကို ပင္ဂြင္းေတြနဲ႔ ကပ္လ်က္ထားလိုက္တယ္တဲ့။ သူေျပာတာေတာ့ ပင္ဂြင္းေတြက သိပ္မဆိုးလွပါဘူး။ နည္းနည္းေလး နားပူတာကလြဲလို႔ေပါ့တဲ့။
ပိုလာ၀က္၀ံအေၾကာင္း ေနာက္ထပ္ရွိေသးတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔က အေအးမိတတ္တာပဲဗ်။ အ့ံၾသမသြားဘူးလား။ ခင္ဗ်ားက ကၽြန္ေတာ္တို႔မွာ အာတိတ္အေအးကေန ကာကြယ္ဖို႔ အေရျပားထူထူေတြ၊ အပူထိန္းထားဖို႔ အေမႊးေတြရွည္ေတြ ရွိတယ္လို႔ထင္ေနလိမ့္မယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲသေလာက္နဲ႔ မလုံေလာက္ဘူးဗ်။ ကၽြန္ေတာ္အပါအ၀င္ တျခား၀က္၀ံေတြလဲ အေအးမိတတ္တာပဲ (ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ၀က္၀ံ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို ကၽြန္ေတာ္ ေမးၾကည့္ဘူးတယ္ဗ်။)
ဒါနဲ႔ ဘယ္ေတာင္ေရာက္သြားၿပီလဲ။ ေဆာရီးပါ။ ကၽြန္ေတာ္ေနတဲ့ ေရခဲတုံးႀကီး ေသးလာတယ္၊ ငါးေတြ ရွားလာတယ္စတဲ့ ကၽြန္ေတာ္ သတိထားမိတဲ့ အေၾကာင္းေတြကို ေျပာေနရင္းပဲ အစြယ္တကားကားနဲ႔ ပင္လယ္ဖ်ံ ေရာက္လာတာပဲ။ ဒါနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္က ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ ေပါ့ေပါ့ပါးပါးေနတတ္တဲ့သူပါ။ ဘာမွ အပူအပင္ မရွိဘူး။
(အဲ ခင္ဗ်ားတို႔ ကၽြန္ေတာ့္ကို တိရိစာၦန္႐ုံထဲ ဖမ္းမပို႔ခင္အထိေပါ့။) ကၽြန္ေတာ္မႀကိဳက္တာ တစ္ခုပဲရွိတယ္။ ပင္လယ္ဖ်ံ။ ခင္ဗ်ားသူတို႔ကို ေတြ႔ဖူးခ်င္မွ ေတြ႔ဘူးလိမ့္မယ္။ မေတြ႔ဖူးရင္ေတာ့ မေတြ႔ခ်င္ပါနဲ႔။ ဒီေကာင္ေတြျမင္ရတာ စိတ္ေက်နပ္စရာ မေကာင္းဘူး။ အသံက်ယ္က်ယ္ ၊ အနံ႔ကျပင္းျပင္း နဲ႔ ခပ္ပိန္းပိန္းေကာင္ေတြပဲ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို အၿမဲ အေႏွာက္အယွက္ေပးတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က သူတို႔ကို တစ္ခါတစ္ရံေတာ့ စားပါတယ္။ ငါးေတြ ဖမ္းမမိတဲ့ အခါမ်ိဳးေပါ့။ (ကၽြန္ေတာ္တို႔က ဘာစားရ စားရ ေက်နပ္ၿပီးသားပါ။) ဒါေပမယ့္ အလကားေနရင္ေတာ့ သူတို႔ကို ရန္စစရာ အေၾကာင္းမရွိပါဘူး။ ပင္လယ္ဖ်ံေလာက္ ကၽြန္ေတာ့္ကို စိတ္အပ်က္ဆုံးျဖစ္ေစတဲ့အေကာင္မရွိဘူး။ ေဟာ ခုေတာ့ လာပါၿပီ။ ေမာင္ပင္လယ္ဖ်ံ။ ကၽြန္ေတာ္သူ႔ကို ဖမ္းဖို႔ ႀကိဳးစားလိုက္တုိင္း အသံဆိုးႀကီးနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ကို ျပန္ေအာ္ၿပီး ေရထဲကုိ ငုပ္သြားတတ္တယ္။
“ေဟ့ ငတုံး ဟုတ္တယ္ မင္းကိုေျပာေနတာ။ အေကာင္ႀကီးၿပီး အခ်ိန္မစီးတဲ့ေကာင္။ ဘာျဖစ္ေနတာလဲ။ မင္း ငါ့ကို ဖမ္းမမိဘူး မဟုတ္လား။ ဟုတ္ပါတယ္။ ဖမ္းမမိပါဘူးကြာ။ ဘာျဖစ္လို႔လဲ သိလား? ဟားဟား မင္းရဲ႕ ေရခဲတုံးႀကီး တျဖည္းျဖည္း ေပ်ာက္သြားေတာ့မွာမို႔လို႔ေပါ့ကြ ဟားဟားဟား...”။ ကၽြန္ေတာ္ေျပာတယ္မဟုတ္လား ဒီေကာင္ေတြက မုန္းစရာေကာင္းပါတယ္ဆို။
“ငါသိတာေပါ့ကြ ႐ုပ္ဆိုးရ၊ ဘာေၾကာင့္ ခုလိုျဖစ္ရတာလဲဆိုတာ မင္းေျပာႏိုင္ရင္ မင္းကို ညစာအျဖစ္နဲ႔ မစားေတာ့ဘူး လြတ္ေပးလိုက္မယ္”
“မင္းက ပိုလာ၀က္၀ံေတြထဲမေတာ့ အတုံးဆုံးပါပဲလား ကမာၻႀကီးပူေႏြးလာလို႔ေပါ့ကြ!”။
ကၽြန္ေတာ္ေတာ့ တစ္ခါမွ မၾကားဖူးဘူး။ ခင္ဗ်ားေရာ ၾကားဖူးလား?
“သြားေတာ့မယ္ကြာ” လို႔ေျပာၿပီး ပင္လယ္ဖ်ံက ေရထဲငုပ္ၿပီး ေပ်ာက္သြားပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ကမာၻႀကီးပူေႏြးလာမႈဆိုတာ တစ္ခါမွ မၾကားဖူးတာကို ၀န္ခံရပါလိမ့္မယ္။ ဒါနဲ႔ တစ္ျခားသူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ေတြ႕တုန္း သူတို႔မ်ား ၾကားဖူးမလားလို႔ ေမးၾကည့္ပါတယ္။
“ဟ ဟုတ္တာေပါ့ ပင္လယ္ျပင္ႀကီး တျဖည္းျဖည္းေႏြးလာမယ္ ဒီေရခဲေတြ အရည္ေပ်ာ္လာမယ္ အဲဒါ ကမာၻႀကီးပူေႏြးလာလို႔ပဲ”
“ဒါဆို ဘာေၾကာင့္ျဖစ္ရတာလဲ” ကၽြန္ေတာ္ထပ္ေမးလိုက္တယ္။
“လူေတြေပါ့ကြ လူေတြ လူေတြ”။ အမွန္ေျပာရရင္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ပိုလာ၀က္၀ံေတြကို တိရိစာၦန္႐ုံေတြထဲ ဖမ္းထား႐ုံတင္မဟုတ္ေသးဘူး ခုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေရခဲေတြကိုပါ အရည္ေပ်ာ္ေအာင္ လုပ္ေနၾကပါလား …။
“ဒီကိစၥေတြက လူေတြေၾကာင့္ပဲ အၿမဲတမ္းျဖစ္ရတာပဲ” သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က ၀င္ေျပာပါတယ္။
“ဒီေနရာေတြမွာ ငါးေတြ နည္းလာတာလည္း သူတို႔ လူေတြေၾကာင့္ပဲကြ”
တကယ့္ကို သတင္းဆိုးပါပဲ။ ေရခဲတုံးေတြ မရွိ။ ငါးေတြ မရွိ။ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ ညစာလည္း မရွိ။ ပင္လယ္ဖ်ံေတြကို ရေအာင္ ဖမ္းႏိုင္ရင္ေတာ့ ေတာ္ပါေသးရဲ႕။
သူငယ္ခ်င္းက ဆက္ေျပာတယ္။ “အဓိက ျပႆနာကေတာ့ ငါတို႔လုပ္ႏိုင္တာ နည္းနည္းပဲ ရွိမယ္။ ဆိုလိုတာကကြာ လူေတြကို ဘယ္လိုတားရမလဲ?”
“ဒီမွာ ငါးေတြ မရွိေတာ့ဘူးဆိုရင္ ပင္လယ္ဖ်ံေတြ အတြက္ေရာ သတင္းဆိုးပဲ မဟုတ္လား။ သူတို႔လဲ ငါးေတြ စားတာပဲေလ”
“အဲသလိုပဲထင္တာပဲ … ဆက္ပါဦး”
“*** ** ** **”
“ေသခ်ာတာေပါ့”
“လုံး၀ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး”
“ျဖစ္ႏိုင္တယ္ ငါတို႔ လူေတြကို တားဖို႔ဆိုရင္ ပင္လယ္ဖ်ံေတြနဲ႔ ပူးေပါင္းမွ ရမယ္”
“မျဖစ္ႏိုင္ဘူး လုံ၀ကို မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။ ဒါမ်ဳိးက စဥ္းစားစရာေတာင္ မလိုဘူး”
ကၽြန္ေတာ္ေျပာတာကို အားလုံးက ကန္႔ကြက္ၾကတယ္။
မင္းတို႔ကလဲ ငါတစ္ေယာက္တည္း ပင္လယ္ဖ်ံ မႀကိဳက္တာ မဟုတ္ပါဘူးကြာ. . . ။
ေနာက္တစ္ရက္။ ဒီထိုင္ေနက် ေရခဲတုံးႀကီးေပၚမွာ ထိုင္ေနတုန္းမွာပဲ အျမင္ကပ္စရာ ပင္လယ္ဖ်ံေရာက္လာျပန္ပါတယ္။
“ဘာမွ ဖမ္းမမိေသးဘူး မဟုတ္လား ဟားဟားဟား . . .”
“ေဟ့ နားေထာင္စမ္း ႐ုပ္ဆိုး မင္းေျပာတဲ့ ကမာၻႀကီးပူေႏြးလာမႈဆိုတာကေတာ့ ဟုတ္ပါတယ္ ဒါေပမယ့္ အဲဒီ ကမာၻႀကီးပူေႏြးလာမႈကို ျဖစ္ေစတဲ့ လူေတြဟာ ငါတုိ႔ရဲ႕ ငါးေတြကိုလည္း ဖမ္းေနၾကတယ္ဆိုတာကို မင္းမသိဘူးမဟုတ္လား အင္း. . . မင္းက ႐ုပ္ဆိုးသေလာက္ ဉာဏ္ကလည္းတုံးသကိုးကြ”
ကၽြန္ေတာ္လည္း သူဘာမွျပန္မေျပာတာနဲ႔ ဆက္ေျပာပါတယ္။
“အဲဒီလူေတြကို တားႏိုင္ဖို႔ တစ္ခုတည္းေသာ နည္းလမ္းကေတာ့ ငါတို႔ရယ္၊ မင္းတို႔ ပင္လယ္ဖ်ံေတြရယ္ ေနာက္ တျခား ဒီနားတ၀ိုက္မွာ ေနတဲ့သူေတြအားလုံး ပူးေပါင္းမွရမယ္”
“မင္းနဲ႔ တြဲလုပ္ရမယ္??? မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူးကြာ” ပင္လယ္ဖ်ံေကာင္ ေျပာၿပီးတာနဲ႔ ထြက္သြားပါေတာ့တယ္။
ဒီလိုနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္လည္း ဒီေရခဲတုံးႀကီးေပၚမွာပဲ ထုိင္ေနပါေတာ့တယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ေရခဲတုံးႀကီးလည္း တစ္ေန႔တစ္ျခား ေသးေသးလာတယ္။ ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လည္း ေန႔တိုင္း ဗိုက္ပိုပိုဆာလာတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ၾကားတာေတာ့ လူေတြနဲ႔နီးတဲ့ ေနရာေတြမွာ ေနတဲ့ ၀က္၀ံေတြကေတာ့ လူေတြ အမႈိက္ပစ္တဲ့ေနရာေတြ သြားၿပီး စားစရာသြားရွာၾကသတဲ့။ အဲဒါကလည္း ေျဖရွင္းနည္းတစ္မ်ိဳးပဲေလ။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ ငါးေတြရယ္၊ အရည္ရႊမ္းရႊမ္း ပင္လယ္ဖ်ံရယ္ကို အဲဒီအမိႈက္ေတြထက္ ပိုသေဘာက်တယ္။
ကၽြန္ေတာ္ အခုေျပာေနတဲ့ ပုံျပင္ကို လွလွပပနဲ႔ အဆုံးသတ္ခ်င္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ခုခ်ိန္မွာေတာ့ မျဖစ္ႏိုင္ေသးပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ ညစာအတြက္ ဘာစားရေတာ့မွာပါလိမ့္?
