ခႏၶာကိုယ္မွာ ရွိတဲ့ အေရးအႀကီးဆုံး အစိတ္အပိုင္း

ေမေမက ကၽြန္ေတာ့္ကို အၿမဲေမးတဲ့ ေမးခြန္းတစ္ခုရွိတယ္။ "ခႏၶာကိုယ္မွာ ရွိတဲ့ အေရးအႀကီးဆုံး အစိတ္အပိုင္းကဘာလဲ" တဲ့။ ကၽြန္ေတာ္ ငယ္ငယ္ကတည္းက ေမးတဲ့ ေမခြန္းေပါ့။
အဲလိုေမးလိုက္တိုင္း ကၽြန္ေတာ္စိတ္ထဲမွာ မွန္တယ္ထင္တဲ့အရာကို ခန္႔မွန္းၿပီး ေျဖရတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ထင္တာကေတာ့ လူတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ အသံဟာ အရမ္းအေရးႀကီးတယ္ေပါ့။ ဒါေၾကာင့္မို႔လို႔ "ေမေမ ကၽြန္ေတာ့္နားရြက္ေတြက အေရးအႀကီးဆုံးေပါ့"။
"မဟုတ္ဘူးသားရဲ႕ ေလာကမွာ နားမၾကားတဲ့သူေတြအမ်ားႀကီးရွိတယ္ကြယ့္ ၊ စဥ္းစားထားဦး ေမေမေနာက္ ထပ္ေမးဦးမယ္။"တဲ့။
ဒီလိုနဲ႔ ႏွစ္ႏွစ္၊ သုံးႏွစ္ေလာက္ေနေတာ့ ထပ္ေမးတယ္။ ပထမတစ္ခါ ေျဖၿပီးကတည္းက ကၽြန္ေတာ္ ေနာက္ထပ္ေသခ်ာမယ့္ အေျဖကို ေသခ်ာစဥ္းစားၿပီးသြားၿပီ။ ဒီတစ္ခါေတာ့ ကၽြန္ေတာ္က "ေမေမ လူတိုင္းအတြက္ အျမင္အာ႐ုံက အေရးႀကီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္မ်က္လုံးေတြက အေရးအႀကီးဆုံး အစိတ္အပိုင္း ျဖစ္ရမယ္ မွန္တယ္မို႔လား ေမေမ"။
အဲဒီေတာ့ ေမေမက ကၽြန္ေတာ္ကို ၾကည့္ၿပီးေျပာတယ္။ "သား မင္းသင္တာေတာ့ ျမန္သားပဲ ဒါေပမယ့္ အေျဖမွန္ေတာ့ မဟုတ္ေသးဘူးကြယ့္ ၊ ေလာကမွာ မ်က္စိမျမင္တဲ့သူေတြလည္း အမ်ားႀကီးရွိတာပဲ" တဲ့။
ကၽြန္ေတာ္စဥ္းစားရၾကပ္သြားတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ဉာဏ္မီသေလာက္ ဆက္စဥ္းစားေသးတယ္။ ေနာက္ႏွစ္ေတြမွာလည္း ႏွစ္ခါ သုံးခါထပ္ေမးတယ္။ ေမေမဆီကအေျဖကေတာ့ ထုံးစံအတိုင္း "မဟုတ္ေသးဘူး သားရဲ႕ ဒါေပမယ့္ တစ္ႏွစ္ထက္တစ္ႏွစ္ေတာ့ သား စဥ္းစားတတ္လာၿပီ" တဲ့။
ဒီလိုနဲ႔ မႏွစ္တုန္းကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ အရမ္းခ်စ္ရတဲ့ ဖိုးဖိုး ဆုံးသြားတယ္။ အိမ္က လူတိုင္းအားလုံးက ၀မ္းနည္းၾကတာေပါ့။ ငိုလည္း ငိုၾကတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ ေဖေဖေတာင္ ငိုေသးတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ မွတ္မိသေလာက္ဆိုရင္ ေဖေဖငိုတာကို ဒုတိယအႀကိမ္ ျမင္ဖူးတာပဲ။ ဖိုးဖိုးကို ေနာက္ဆုံး ကန္ေတာ့ၾကမယ့္ အခ်ိန္မွာ ေမေမက ကၽြန္ေတာ္ကို ၾကည့္ၿပီးေမးတယ္။
"သား လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္က အေရးအႀကီးဆုံး အစိတ္အပိုင္းကို သိလား"
ခုခ်ိန္မွာ ေမးခံလိုက္ရတာ ကၽြန္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္ တုန္လႈပ္သြားတယ္။ ဒီေမးခြန္းေမးတာဟာ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ေမေမ ကစားေနၾကတယ္လို႔ပဲ ထင္ထားတာ။ ကၽြန္ေတာ္ စိတ္႐ႈပ္သြားတာျမင္ေတာ့ ေမေမက ေျပာတယ္။ "သား ဒီေမခြန္းက အရမ္းအေရးႀကီးတယ္။ အဲဒါကို ေျဖႏိုင္မွ သား ရင့္က်က္ၿပီလို႔ ဆိုႏိုင္မွာ။ အရင္ကေျဖခဲ့ဖူးတဲ့ အေျဖေတြက ဘာေၾကာင့္မွားတယ္ဆိုတာ ေမေမ ရွင္းျပခဲ့ၿပီးၿပီ။ ဒါေပမယ့္ ဒီေန႔ေတာ့ သား ဒီအေရးႀကီးတဲ့ သင္ခန္းစာကို သင္ရလိမ့္မယ္။" ။
ေမေမက ကၽြန္ေတာ္ကို ၾကင္ၾကင္နာနာနဲ႔ ၾကည့္လိုက္တယ္။ ေမေမမ်က္၀န္းထဲမွာ မ်က္ရည္ေတြ ၀ဲေနတာကို ေတြ႕ရတယ္။ ၿပီးေတာ့မွ " သား အေရးအႀကီးဆုံး အစိတ္အပိုင္းေတြက မင္းရဲ႕ ပခုံးေတြပဲသားရဲ႕" တဲ့။
"ဘာျဖစ္လို႔လဲ ေမေမ ကၽြန္ေတာ့္ေခါင္းကို ထိန္းထားလို႔လား"
"မဟုတ္ဘူး သားရဲ႕ အဲဒီ ပခုံးေတြက သားခ်စ္တဲ့သူ ဒါမွ မဟုတ္ သားသူငယ္ခ်င္းေတြ ငိုတဲ့အခါ ထိန္းထားေပးဖို႔ပဲကြယ့္။ လူတိုင္းရဲ႕ ဘ၀မွာ ငိုတဲ့ အခ်ိန္မွာ ထိန္းထားေပးဖို႔ ပခုံးတစ္ခုေတာ့ လိုတယ္သားရဲ႕။ ေမေမ့သားအတြက္ကေတာ့ သားငိုခ်င္တဲ့အခ်ိန္မွာ အခ်စ္ဆုံးသူေတြ၊ သူငယ္ခ်င္းေတြရဲ႕ ပခုံးေတြ အဆင္သင့္ ရွိေနမယ္လို႔ အေမေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။"
အဲဒီအခ်ိန္ကစၿပီး ကၽြန္ေတာ္သိလိုက္တာက လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္က အေရးအႀကီးဆုံး အစိတ္အပိုင္းဟာ ကိုယ္တစ္ေယာက္ထဲအတြက္ မဟုတ္ဘူးဆိုတာပါပဲ။ အဲဒါက တစ္ျခားလူေတြရဲ႕ နာက်ဥ္ခံစားမႈေတြကို မွ်ေ၀ခံစားေပးဖို႔အတြက္ဆိုတာပါပဲ။ လူတိုင္းဟာ ခင္ဗ်ား ဘာေျပာခဲ့လဲ ဘာေတြလုပ္ခဲ့လဲဆိုတာကို အခ်ိန္ၾကာလာတာနဲ႔အမွ် ေမ့သြားၾကမွာပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ ခင္ဗ်ား သူတို႔ေတြကို ခံစားေစခဲ့တယ္ ဆိုရင္ေတာ့ သူတို႔က ဘယ္ေတာ့မွ ေမ့မွာမဟုတ္ပါဘူး။
ဟုတ္သည္ျဖစ္ေစ ၊ မဟုတ္သည္ျဖစ္ေစ ဒီပုံျပင္ေလးက ခင္ဗ်ားကို ခဏေတာ့ အေတြးေပၚေစမွာပါ။ လူတိုင္းအေပၚ ၾကင္နာသနားပါ။ ၾကင္နာမႈေတြကို ခံယူပါ။ ခင္ဗ်ားရဲ႕ ပခုံးကို ကိုယ့္သူငယ္ခ်င္း၊ ခ်စ္ရသူေတြအတြက္ အဆင္သင့္ ျပင္ထားပါ။

A trip to Shan state

On the second Sunday of August, I had got a trip to go to Taung Gyi and other famous places in Shan state. When I first heard about the trip, I was very excited because I had never gone a trip with many friends before.
There were fourteen people in our group plus a driver from travel agency. Of course, Aunty Lunar was our group's leader and she managed everything for all of us. We planned to spend five days during our trip. Therefore, we started our journey at 5 AM and at Bago, we stopped to have breakfast. After that, we continued our journey.
Firstly, we had planned to go to Kalaw. Along the way, we passed through many towns. I could not remember all the names of towns. But at Phyuu, where situated near Taung Ngu, we were delayed because our car broke down. We had to spend at least five hours at the nearby restaurant where we had lunch. Then we waited another car from Yangon to continue our journey. At 5 PM, everything was back to normal position; with the new car, we resumed our trip.
It was already 3 AM in the next morning when we arrived at Kalaw. We stayed for a few hours at Kalaw hotel. After having breakfast at Shan restaurant, we continued our journey to Pin Ta Ya after visiting some famous places at Kalaw. At that time, the weather was quite good and fair.
As Kalaw is a hilly place, we saw endless rows of green hills surrounding us while our car was slowly climbing the hills. On the way to Pin Ta Ya, we saw green fields of chayote just like a big jade carpet being spread on the ground and blue hills distant in the horizon. Moreover, we saw sunflower plants in bloom. The scenery was so attractive and we could not stop taking photographs.
After we all were roistering for a few minutes at the back seats of the car, we caught sight of welcoming sign-board which means we got to Pin Ta Ya! We unpacked our packs at the hotel and we had lunch before going to the Pin Ta Ya cave which is famous for its golden and ancient pagodas. We spent a few hours to pay homage to the images of Buddha and to explore in the cave; we bought souvenirs from souvenirs shops. On the way back to the hotel, we took photographs around wonderful old-age trees. Then we arrived at the hotel, we played football while girls group was walking along the Pone Ta Lote Lake. After that, we took a rest for the next journey, Inn Lay Lake!
I have been to Inn Lay Lake many times. But this time, I am much happier than the past because of my easy-going friends. We rented a boat to go to Phang-Daw-Oo Pagoda and it was very elated to ride a boat over a huge lake which is surrounded by huge mountains. When we arrived at the Pagoda, there were only few visitors as it was out of the season. We had chances to know Inn Lay cultures and traditions, for example, rowing boat with legs, planting vegetables on the surface of water by using mud, watercress and water hyacinth as a land base. Not only that, we had seen Pa Daung's (race from Chin State) cultures too. We bought traditional shirts which were used as our boys group's uniform later. Besides, I bought a bag as a memento of Inn Lay. Then we ad our favourite Shan traditional food, fish and rice, which contained pieces of fish mixed with rice made into a flat round shape, for our lunch. Then we went back to our car to continue our journey.
On that evening, third day of our trip, we arrived at Taung Gyi which has a dynamic hill station. According to our plan, we got two days to go around. We visited some places, especially stores and fancy shops in down-town area on the first day. The next day, we went to Kat Ku Relic Pagoda near Taung Gyi. There were many ancient pagodas and we took many photos to keep as a record. Then we ate Shan foods at a nearby restaurant.
When we climbed Shwe Phone Pwint hill in Taung gyi, our car, being overloaded, could not climb to reach the pagoda. So we got off and climbed on foot. On the peak of the mountain, there was a monastery and a famous stupa. There we took many photos. We got nice scenery and we saw the whole town from the summit. In the evening, we spent few hours at the market where we had dinner. When we arrived to the hotel, we all gathered in a room and we shared experiences about the trip. Then we packed our packages for the return trip.
For the return trip, we got up at three AM and we all were very excited to go back to Yangon. Along the way, the weather was fine and just a little cloudy. Our journey was still smooth until we arrived at Bago. The roads and houses were flooded heavily. We could not guess the level of water. While we were crossing along the flooded area, our car was broke down again. But it did not take long and we finally could cross over the flooded area. Fortunately, without getting any more trouble, we could continue our journey until we reached the tollgate of Yangon. This time, our car could not continue as its water tank was damaged by hitting rough surface of the road. No one was there to help us. We pushed our car and tried many ways to fix the problem, but it was useless. Thus, we hired a bus and returned home at two AM in the next morning. What a relief!
Till now, mixtures of pleasant and unpleasant moments are reflecting in my mind. Gruelling days of trip were over and classes sand homework are waiting now. I was glad it was a safe journey. When I arrived home, my father asked me how my trip was and my feelings; I answered, "I was over the moon!"

P.S:photos will be added soon coz I'm sooo lazy. :)

Faceless

You have to look beyond the face
To see the person true,
Deep down within my inner space
I am the same as you,
I've counted since that fire burnt
The many lessons I have learnt.

You have to talk to me and not
The skin that holds me in,
I took the wisdom that I got
To make sure that I win;
I'm counting weaker folk than me
Who look but truly cannot see.

I've seen compassion from the blind
Who think with open eyes,
It's those that judge me quick you'll find
Are those that are unwise;
Why judge the face that I have on
Just value my opinion.

Friends will come and friends will go
Now I need friends that feel,
My friends have changed so much and so
I make sure they are real;
I took the ride and paid the price,
I can't afford to do that twice.

I came to here from ignorance
I cannot call it bliss,
And now I know the importance
Of loving me like this;
To leave behind that backward state
On judging looks is very great.

I'm beautiful, I'm beautiful
This minor fact I know,
I tell you it's incredible
Near death has made me grow;
Look at me, smile, you are now seeing
A great thing called a human being.

အေဖ - ေလးျဖဴ

အေဖနင္းျဖတ္ခဲ့တဲ့ ဘ၀ရဲ႕ ဆူးေတာအျပည့္နဲ႔လမ္းထဲ

အေဖေပးသြားခဲ့တဲ့ ေျမပုံလမ္းျပ Compass ေလးနဲ႔

ရွည္လ်ားလြန္းတဲ့ ေလာက ေတာနက္ထဲ ကၽြန္ေတာ္ေရာက္ေနၿပီ အေဖ

သင္ၾကားသြားခဲ့တဲ့ အေဖရဲ႕ စကားသင္ခန္းစာမ်ားနဲ႔

အေဖမရွိေတာ့တဲ့ေနာက္မွ အထပ္ထပ္ေတြးေခၚရင္နဲ႔

တန္ဖိုးေတြ နားလည္ခဲ့ၿပီ အခြင့္ရွိေသးရင္ ၾကားခ်င္တယ္ အေဖ

အေဖမရွိတဲ့ေနာက္ . . .

လူလားေျမာက္တဲ့ေနာက္ . . .

သုညဘ၀ကစလို႔ ႐ုန္းကန္ႃမွင့္တင္ေပးခဲ့

ရင္ေကာ့ ေခါင္းေမာ့လို႔ ေသမေလာက္ဆိုးတဲ့ ေလာကဓံတရားကို

ေျဖရွင္းတိုက္ခိုက္ခဲ့ေပးတဲ့ သတိၱမ်ိဳး ကၽြန္ေတာ္ရွိခ်င္တယ္အေဖ

အေဖထြန္းၫိ ွခဲ့တဲ့ အေမွာင္ကိုခြင္းမယ့္ လမ္းျပမီးနဲ႔

အေဖနင္းျဖတ္ခဲ့တဲ့ အနာဂတ္ေလာကအက်ိဳးသယ္ပိုးမယ့္

ကၽြန္ေတာ့္ကိုယ္ထဲမွာလည့္ပတ္ အေဖ့ရဲ႕ေသြးေတြ ရဲပါတယ္အေဖ

အေဖမရွိတဲ့ေနာက္ . . .

လူလားေျမာက္တဲ့ေနာက္ . . .

လႈိင္းထန္ေလထဲေမ်ာတဲ့အခါ

အထီးက်န္လာတိုင္း အေတြးထဲမွာ

အၿမဲျမင္ေယာင္တမ္းတမိတယ္ အေဖ

ဘ၀ဒဏ္ခ်က္မ်ား အိပ္မက္မွာ

မ်က္ရည္ေတြဆို႔ရတဲ့အခါ

အၿမဲျမင္ေယာင္တမ္းတမိတယ္ အေဖ

ဒုကၡေတြ ထည္လဲ ေတြ႔တဲ့အခါ

တျခားလူ မရွိဘူး ကၽြန္ေတာ္အေတြးမွာ

အၿမဲျမင္ေယာင္တမ္းတမိတယ္ အေဖ

အေဖနင္းျဖတ္ခဲ့တဲ့ ဘ၀ရဲ႕ ဆူးေတာအျပည့္နဲ႔လမ္းထဲ

အေဖေပးသြားခဲ့တဲ့ ေျမပုံလမ္းျပ Compass ေလးနဲ႔

ရွည္လ်ားလြန္းတဲ့ ေလာက ေတာနက္ထဲ ကၽြန္ေတာ္ေရာက္ေနၿပီ အေဖ

သုညဘ၀ကစလို႔ ႐ုန္းကန္ႃမွင့္တင္ေပးခဲ့

ရင္ေကာ့ ေခါင္းေမာ့လို႔ ေသမေလာက္ဆိုးတဲ့ ေလာကဓံတရားကို

ေျဖရွင္းတိုက္ခိုက္ခဲ့ေပးတဲ့ သတိၱမ်ိဳး ကၽြန္ေတာ္ရွိခ်င္တယ္အေဖ

အေဖမရွိတဲ့ေနာက္ . . .

လူလားေျမာက္တဲ့ေနာက္ . . .

Chorus:

Download Here

၆၁ ႏွစ္ေျမာက္ အာဇာနည္ေန႔ကို ဂုဏ္ျပဳႀကိဳဆိုလွ်က္

A drop in a blogosphere ocean

အားလုံးပဲ မဂၤလာပါ။ ကၽြန္ေတာ္ ဘေလာ့ဂ္ေလး ေမြးဖြားခဲ့တာ ဒီေန႔ဆိုရင္ တစ္ႏွစ္ျပည့္ပါၿပီ။ ၿပီးခဲ့တဲ့ တစ္ႏွစ္တာ ကာလအတြင္းမွာ မေတာ္တဆျဖစ္ေစ၊ အမွတ္တမဲ့ျဖစ္ေစ ဒီေနရာေလးကို လာေရာက္ လည္ပတ္၊ ၾကည့္႐ႈ၊ မွ်ေ၀၊ ခံစား၊ အားေပးခဲ့ၾကတဲ့ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမ အားလုံးကို ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း အရင္ေျပာလိုပါတယ္။ အဲဒီေနာက္ ကၽြန္ေတာ္ ခုလို ဘေလာ့ဂ္ ေရးခ်င္စိတ္ေပါက္လာေအာင္၊ ေရးခြင့္ရွိတာကို သိလာေအာင္ နည္းလမ္းမ်ား မွ်ေ၀ေပးတဲ့ ကိုလင္းဆက္၊ ကိုရန္ေအာင္ႏွင့္ အျခားေသာ ျမင္ဆရာမ်ားကိုလည္း အထူးေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ဆက္လက္ၿပီး ဒီထက္မက ေရးႏိုင္၊ မွ်ေ၀ႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားသြားပါဦးမယ္။ ေဖ်ာ္ေျဖေရး အစီအစဥ္အတြက္ ေအာက္ပါ အဆိုေတာ္ေတြကို ဖိတ္ၾကားထားပါတယ္။ ၾကည္ႏူး ေပ်ာ္ရႊင္ႏိုင္ၾကပါေစ။ ေနာက္ေမြးေန႔တစ္ခုကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ ေမြးေန႔ပါ။ ဒီႏွစ္ ထိပ္စီးေျပာင္းသြားပါၿပီ။ ဆယ္စုႏွစ္ ႏွစ္ခုသာ ျဖတ္ေက်ာ္လာတာ အျပင္က သူငယ္ခ်င္း မိတ္ေဆြအေရအတြက္က ဒီဘေလာ့ဂ္ရဲ႕ မိတ္ေဆြအေရအတြက္ေလာက္ေတာင္ မရွိဘူးဗ်။ ဒါေၾကာင့္ ဒီေနရာေလးကို ပို ဂ႐ုစိုက္ေနရတာ။ ေနာက္ဆုံးေျပာခ်င္တာကေတာ့ Cbox မွာ လာေရာက္ ႏႈတ္ဆက္အားေပးၾကတဲ့ အစ္ကို အစ္မေတြအားလုံးကို လိႈက္လွဲစြာ ေက်းဇူးတင္လွ်က္ . . .။

ေဖ်ာ္ေျဖေရးအစီအစဥ္

ခိုင္ထူး

မ်ဳိးေက်ာ့ၿမိဳင္

ကမာၻ ၊ ရသ - သစ္ပင္

Big Bag

အငဲ

Five for fighting – 100 Years

ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ ညစာ

ကၽြန္ေတာ္ဟာ ပိုလာ၀က္၀ံပါ။ ဟုတ္ၿပီေနာ္။ ပိုလာ၀က္၀ံ။ ေတာထဲ ေတာင္ထဲမွာ ေနတဲ့ ၀က္၀ံညိဳေတြလို မဟုတ္ဘူး။ ကိုယ္လုံးျဖဴျဖဴႀကီးႀကီးနဲ႔။ သိတယ္မဟုတ္လား။ ဒါဆို ကၽြန္ေတာ္ဘယ္မွာေနသလဲ။ ေျမာက္၀န္႐ုိးစြန္းနားက ေရခဲတုံးအႀကီးႀကီးေတြေပၚမွာေပါ့ဗ်ာ။ ဒါေပမယ့္ ေျမာက္၀န္႐ိုးစြန္းနဲ႔ နီးတဲ့နားေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ မသြားဘူးဗ်။ အဲဒီမွာက အရမ္းေအးတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က Greeland လို ေနရာမ်ဳိးမွာ ေနရတာကိုပဲ ႀကိဳက္တယ္။ ခင္ဗ်ား ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို TV ထဲမွာ ျမင္ဖူးရင္ ျမင္ဖူးလိမ့္မယ္။ ဒါမွမဟုတ္ တိရိစာၦန္႐ုံလိုေနရာမ်ဳိးေပါ့။
အဲ . . . လူေတြက ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို ခ်စ္စရာ ၊ ခင္စရာေကာင္းတယ္လို႔ ထင္ေနလိမ့္မယ္။ ကၽြန္ေတာ္ေတာ့ အဲသလို မထင္ဘူးဗ်ာ။ ဒါေပမယ့္ လူေတြကို အေၾကာင္းမဲ့ မတိုက္ခိုက္ပါဘူး။ အင္း . . . ဒီဘက္ပိုင္းကို လူေတြ သိပ္မလာတာေၾကာင့္လဲ ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ ခင္ဗ်ားတို႔လူေတြ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို သဘာ၀အတိုင္းထားတယ္ဆုိရင္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ကမာၻဟာ ေပ်ာ္စရာႀကီးေပါ့ဗ်ာ။

ကၽြန္ေတာ္က ဒီလုိပဲ ေရခဲတုံးအႀကီးႀကီးေတြေပၚမွာ ထိုင္ေနတတ္ပါတယ္။ ဒီေရခဲတုံးႀကီးကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္အႀကိဳက္ဆုံးေလ။ ဒီေနရမွာေနမယ္။ ေလွ်ာက္လည္မယ္္။ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ စကားေျပာမယ္။ ေတြ႕တဲ့ငါးေတြကို လိုက္ဖမ္းမယ္။ ဒီလို အၿမဲတမ္းထိုင္ေနရာက ကၽြန္ေတာ္သတိထားမိတာ တစ္ခုရွိတယ္။ ကၽြန္ေတာ္အႀကိဳက္ဆုံး ေရခဲတုံးႀကီး တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ေသးလာတာပဲ။ ဒါမမဟုတ္ ကၽြန္ေတာ္ကပဲ ႀကီးလာတာပဲလား။ ဒီလိုဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္ ၀ လာတဲ့သေဘာေပါ့။ ၀ေတာ့ မ၀ႏိုင္ပါဘူး။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ဒီရက္ပိုင္းေတြမွာ ကၽြန္ေတာ္ သိပ္မစားႏိုင္ဘူးေလ။ ဒီေရခဲတုံးေပၚမွာပဲ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ေနမယ္။ စားမယ္။ လည္မယ္။ ပတ္မယ္။ အားလုံးပုံမွန္ပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ ဒီေနရာေတြမွာ အရင္ႏွစ္ကနဲ႔စာရင္ ငါးေတြ နည္းလာတယ္ဗ်။

ခင္ဗ်ားကို ပိုလာ၀က္၀ံေၾကာင္း နည္းနည္းေျပာရဦးမယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔က ေျမာက္၀န္႐ိုးစြန္းမွာပဲ ေနတာ။ ေတာင္၀န္႐ိုးစြန္းမွာ မေနဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ပင္ဂြင္းဆိုတဲ့ ေကာင္ေတြကို မျမင္ဖူးဘူး။ ဘာလို႔လဲ သိလား?။ ဒီေကာင္ေတြက ေတာင္၀န္႐ိုးစြန္းမွာပဲ ေနတာေလ။ ေျမာက္ဘက္မွာမေနဘူး။ ေတာင္နဲ႔ ေျမာက္ဆိုတာ အေ၀းႀကီးေလ။ ဘယ္လိုလုပ္ေတြ႕ႏိုင္မွာလဲ။ တိရိစာၦန္႐ုံေရာက္သြားတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္အစ္ကို တစ္ေယာက္ေတာ့ရွိတယ္။ လူေတြက သူ႕ကို ပင္ဂြင္းေတြနဲ႔ ကပ္လ်က္ထားလိုက္တယ္တဲ့။ သူေျပာတာေတာ့ ပင္ဂြင္းေတြက သိပ္မဆိုးလွပါဘူး။ နည္းနည္းေလး နားပူတာကလြဲလို႔ေပါ့တဲ့။

ပိုလာ၀က္၀ံအေၾကာင္း ေနာက္ထပ္ရွိေသးတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔က အေအးမိတတ္တာပဲဗ်။ အ့ံၾသမသြားဘူးလား။ ခင္ဗ်ားက ကၽြန္ေတာ္တို႔မွာ အာတိတ္အေအးကေန ကာကြယ္ဖို႔ အေရျပားထူထူေတြ၊ အပူထိန္းထားဖို႔ အေမႊးေတြရွည္ေတြ ရွိတယ္လို႔ထင္ေနလိမ့္မယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲသေလာက္နဲ႔ မလုံေလာက္ဘူးဗ်။ ကၽြန္ေတာ္အပါအ၀င္ တျခား၀က္၀ံေတြလဲ အေအးမိတတ္တာပဲ (ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ၀က္၀ံ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို ကၽြန္ေတာ္ ေမးၾကည့္ဘူးတယ္ဗ်။)

ဒါနဲ႔ ဘယ္ေတာင္ေရာက္သြားၿပီလဲ။ ေဆာရီးပါ။ ကၽြန္ေတာ္ေနတဲ့ ေရခဲတုံးႀကီး ေသးလာတယ္၊ ငါးေတြ ရွားလာတယ္စတဲ့ ကၽြန္ေတာ္ သတိထားမိတဲ့ အေၾကာင္းေတြကို ေျပာေနရင္းပဲ အစြယ္တကားကားနဲ႔ ပင္လယ္ဖ်ံ ေရာက္လာတာပဲ။ ဒါနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္က ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ ေပါ့ေပါ့ပါးပါးေနတတ္တဲ့သူပါ။ ဘာမွ အပူအပင္ မရွိဘူး။
(အဲ ခင္ဗ်ားတို႔ ကၽြန္ေတာ့္ကို တိရိစာၦန္႐ုံထဲ ဖမ္းမပို႔ခင္အထိေပါ့။) ကၽြန္ေတာ္မႀကိဳက္တာ တစ္ခုပဲရွိတယ္။ ပင္လယ္ဖ်ံ။ ခင္ဗ်ားသူတို႔ကို ေတြ႔ဖူးခ်င္မွ ေတြ႔ဘူးလိမ့္မယ္။ မေတြ႔ဖူးရင္ေတာ့ မေတြ႔ခ်င္ပါနဲ႔။ ဒီေကာင္ေတြျမင္ရတာ စိတ္ေက်နပ္စရာ မေကာင္းဘူး။ အသံက်ယ္က်ယ္ ၊ အနံ႔ကျပင္းျပင္း နဲ႔ ခပ္ပိန္းပိန္းေကာင္ေတြပဲ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို အၿမဲ အေႏွာက္အယွက္ေပးတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က သူတို႔ကို တစ္ခါတစ္ရံေတာ့ စားပါတယ္။ ငါးေတြ ဖမ္းမမိတဲ့ အခါမ်ိဳးေပါ့။ (ကၽြန္ေတာ္တို႔က ဘာစားရ စားရ ေက်နပ္ၿပီးသားပါ။) ဒါေပမယ့္ အလကားေနရင္ေတာ့ သူတို႔ကို ရန္စစရာ အေၾကာင္းမရွိပါဘူး။ ပင္လယ္ဖ်ံေလာက္ ကၽြန္ေတာ့္ကို စိတ္အပ်က္ဆုံးျဖစ္ေစတဲ့အေကာင္မရွိဘူး။ ေဟာ ခုေတာ့ လာပါၿပီ။ ေမာင္ပင္လယ္ဖ်ံ။ ကၽြန္ေတာ္သူ႔ကို ဖမ္းဖို႔ ႀကိဳးစားလိုက္တုိင္း အသံဆိုးႀကီးနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ကို ျပန္ေအာ္ၿပီး ေရထဲကုိ ငုပ္သြားတတ္တယ္။

“ေဟ့ ငတုံး ဟုတ္တယ္ မင္းကိုေျပာေနတာ။ အေကာင္ႀကီးၿပီး အခ်ိန္မစီးတဲ့ေကာင္။ ဘာျဖစ္ေနတာလဲ။ မင္း ငါ့ကို ဖမ္းမမိဘူး မဟုတ္လား။ ဟုတ္ပါတယ္။ ဖမ္းမမိပါဘူးကြာ။ ဘာျဖစ္လို႔လဲ သိလား? ဟားဟား မင္းရဲ႕ ေရခဲတုံးႀကီး တျဖည္းျဖည္း ေပ်ာက္သြားေတာ့မွာမို႔လို႔ေပါ့ကြ ဟားဟားဟား...”။ ကၽြန္ေတာ္ေျပာတယ္မဟုတ္လား ဒီေကာင္ေတြက မုန္းစရာေကာင္းပါတယ္ဆို။

“ငါသိတာေပါ့ကြ ႐ုပ္ဆိုးရ၊ ဘာေၾကာင့္ ခုလိုျဖစ္ရတာလဲဆိုတာ မင္းေျပာႏိုင္ရင္ မင္းကို ညစာအျဖစ္နဲ႔ မစားေတာ့ဘူး လြတ္ေပးလိုက္မယ္”

“မင္းက ပိုလာ၀က္၀ံေတြထဲမေတာ့ အတုံးဆုံးပါပဲလား ကမာၻႀကီးပူေႏြးလာလို႔ေပါ့ကြ!”။

ကၽြန္ေတာ္ေတာ့ တစ္ခါမွ မၾကားဖူးဘူး။ ခင္ဗ်ားေရာ ၾကားဖူးလား?

“သြားေတာ့မယ္ကြာ” လို႔ေျပာၿပီး ပင္လယ္ဖ်ံက ေရထဲငုပ္ၿပီး ေပ်ာက္သြားပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ကမာၻႀကီးပူေႏြးလာမႈဆိုတာ တစ္ခါမွ မၾကားဖူးတာကို ၀န္ခံရပါလိမ့္မယ္။ ဒါနဲ႔ တစ္ျခားသူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ေတြ႕တုန္း သူတို႔မ်ား ၾကားဖူးမလားလို႔ ေမးၾကည့္ပါတယ္။

“ဟ ဟုတ္တာေပါ့ ပင္လယ္ျပင္ႀကီး တျဖည္းျဖည္းေႏြးလာမယ္ ဒီေရခဲေတြ အရည္ေပ်ာ္လာမယ္ အဲဒါ ကမာၻႀကီးပူေႏြးလာလို႔ပဲ”

“ဒါဆို ဘာေၾကာင့္ျဖစ္ရတာလဲ” ကၽြန္ေတာ္ထပ္ေမးလိုက္တယ္။

“လူေတြေပါ့ကြ လူေတြ လူေတြ”။ အမွန္ေျပာရရင္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ပိုလာ၀က္၀ံေတြကို တိရိစာၦန္႐ုံေတြထဲ ဖမ္းထား႐ုံတင္မဟုတ္ေသးဘူး ခုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေရခဲေတြကိုပါ အရည္ေပ်ာ္ေအာင္ လုပ္ေနၾကပါလား …။

“ဒီကိစၥေတြက လူေတြေၾကာင့္ပဲ အၿမဲတမ္းျဖစ္ရတာပဲ” သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က ၀င္ေျပာပါတယ္။

“ဒီေနရာေတြမွာ ငါးေတြ နည္းလာတာလည္း သူတို႔ လူေတြေၾကာင့္ပဲကြ”

တကယ့္ကို သတင္းဆိုးပါပဲ။ ေရခဲတုံးေတြ မရွိ။ ငါးေတြ မရွိ။ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ ညစာလည္း မရွိ။ ပင္လယ္ဖ်ံေတြကို ရေအာင္ ဖမ္းႏိုင္ရင္ေတာ့ ေတာ္ပါေသးရဲ႕။

သူငယ္ခ်င္းက ဆက္ေျပာတယ္။ “အဓိက ျပႆနာကေတာ့ ငါတို႔လုပ္ႏိုင္တာ နည္းနည္းပဲ ရွိမယ္။ ဆိုလိုတာကကြာ လူေတြကို ဘယ္လိုတားရမလဲ?”

“ဒီမွာ ငါးေတြ မရွိေတာ့ဘူးဆိုရင္ ပင္လယ္ဖ်ံေတြ အတြက္ေရာ သတင္းဆိုးပဲ မဟုတ္လား။ သူတို႔လဲ ငါးေတြ စားတာပဲေလ”

“အဲသလိုပဲထင္တာပဲ … ဆက္ပါဦး”

“*** ** ** **”

“ေသခ်ာတာေပါ့”

“လုံး၀ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး”

“ျဖစ္ႏိုင္တယ္ ငါတို႔ လူေတြကို တားဖို႔ဆိုရင္ ပင္လယ္ဖ်ံေတြနဲ႔ ပူးေပါင္းမွ ရမယ္”

“မျဖစ္ႏိုင္ဘူး လုံ၀ကို မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။ ဒါမ်ဳိးက စဥ္းစားစရာေတာင္ မလိုဘူး”

ကၽြန္ေတာ္ေျပာတာကို အားလုံးက ကန္႔ကြက္ၾကတယ္။

မင္းတို႔ကလဲ ငါတစ္ေယာက္တည္း ပင္လယ္ဖ်ံ မႀကိဳက္တာ မဟုတ္ပါဘူးကြာ. . . ။

ေနာက္တစ္ရက္။ ဒီထိုင္ေနက် ေရခဲတုံးႀကီးေပၚမွာ ထိုင္ေနတုန္းမွာပဲ အျမင္ကပ္စရာ ပင္လယ္ဖ်ံေရာက္လာျပန္ပါတယ္။

“ဘာမွ ဖမ္းမမိေသးဘူး မဟုတ္လား ဟားဟားဟား . . .”

“ေဟ့ နားေထာင္စမ္း ႐ုပ္ဆိုး မင္းေျပာတဲ့ ကမာၻႀကီးပူေႏြးလာမႈဆိုတာကေတာ့ ဟုတ္ပါတယ္ ဒါေပမယ့္ အဲဒီ ကမာၻႀကီးပူေႏြးလာမႈကို ျဖစ္ေစတဲ့ လူေတြဟာ ငါတုိ႔ရဲ႕ ငါးေတြကိုလည္း ဖမ္းေနၾကတယ္ဆိုတာကို မင္းမသိဘူးမဟုတ္လား အင္း. . . မင္းက ႐ုပ္ဆိုးသေလာက္ ဉာဏ္ကလည္းတုံးသကိုးကြ”

ကၽြန္ေတာ္လည္း သူဘာမွျပန္မေျပာတာနဲ႔ ဆက္ေျပာပါတယ္။

“အဲဒီလူေတြကို တားႏိုင္ဖို႔ တစ္ခုတည္းေသာ နည္းလမ္းကေတာ့ ငါတို႔ရယ္၊ မင္းတို႔ ပင္လယ္ဖ်ံေတြရယ္ ေနာက္ တျခား ဒီနားတ၀ိုက္မွာ ေနတဲ့သူေတြအားလုံး ပူးေပါင္းမွရမယ္”

“မင္းနဲ႔ တြဲလုပ္ရမယ္??? မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူးကြာ” ပင္လယ္ဖ်ံေကာင္ ေျပာၿပီးတာနဲ႔ ထြက္သြားပါေတာ့တယ္။

ဒီလိုနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္လည္း ဒီေရခဲတုံးႀကီးေပၚမွာပဲ ထုိင္ေနပါေတာ့တယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ေရခဲတုံးႀကီးလည္း တစ္ေန႔တစ္ျခား ေသးေသးလာတယ္။ ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လည္း ေန႔တိုင္း ဗိုက္ပိုပိုဆာလာတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ၾကားတာေတာ့ လူေတြနဲ႔နီးတဲ့ ေနရာေတြမွာ ေနတဲ့ ၀က္၀ံေတြကေတာ့ လူေတြ အမႈိက္ပစ္တဲ့ေနရာေတြ သြားၿပီး စားစရာသြားရွာၾကသတဲ့။ အဲဒါကလည္း ေျဖရွင္းနည္းတစ္မ်ိဳးပဲေလ။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ ငါးေတြရယ္၊ အရည္ရႊမ္းရႊမ္း ပင္လယ္ဖ်ံရယ္ကို အဲဒီအမိႈက္ေတြထက္ ပိုသေဘာက်တယ္။

ကၽြန္ေတာ္ အခုေျပာေနတဲ့ ပုံျပင္ကို လွလွပပနဲ႔ အဆုံးသတ္ခ်င္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ခုခ်ိန္မွာေတာ့ မျဖစ္ႏိုင္ေသးပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ ညစာအတြက္ ဘာစားရေတာ့မွာပါလိမ့္?

အစြဲေၾကာင့္

ေရွးတုန္းကပါ။ လူတစ္ေယာက္ ခရီးထြက္ၿပီး ျပန္ေရာက္လာတဲ့အခါ သူ႕ အိမ္ မီးေလာင္ေနတာ ေတြ႕ရပါတယ္။ ၿမိဳ႕ထဲမွာ အလွဆုံးအိမ္မို႔ ေပါက္ေစ်းထက္ ႏွစ္ဆေပးၿပီး ၀ယ္သူေတြ ရွိေပမယ့္ မေရာင္းခဲ့ဘူး။ ခုေတာ့ အိမ္ႀကီးက သူ႕မ်က္စိေအာက္မွာပဲ တဟုန္းဟုန္းေတာက္ေနတဲ့ မီးၫႊန္႔ေတြ ၀ါးမ်ိဳတာ ခံေနရတယ္။ လူေတြလည္း ေရာက္လာၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘာမွ် မတတ္ႏိုင္ၾကဘူး။ မီးအေလာင္ျမန္ပုံမ်ား ဘာမွ် ျပန္ရဖို႔ မလြယ္ဘူး။ သူ အႀကီးအက်ယ္ ၀မ္းနည္းသြားတယ္။ သူ႕သား တစ္ေယာက္ ေျပာလာၿပီး ေျပာတယ္။

“မပူပါနဲ႔အေဖ၊ မေန႔ကပဲ အိမ္ကို ေရာင္းျဖစ္သြားတယ္။ ေစ်းေကာင္းတာမွ ေပါက္ေစ်းရဲ႕ သုံးဆ”

“ေျပာေရာေပါ့ သားရယ္” တဲ့။

အဖိုးႀကီး အမူအရာေျပာင္းသြားတယ္။ သူမ်ားေတြ မီးေတာက္ႀကီးကို ၾကည့္သလိုမ်ိဳး ေအးေအးသက္သာ ၾကည့္ႏိုင္သြားတယ္။ သည္မီး . . . သည္အိမ္ႏွင့္ . . . သည္အေျခအေနပဲ။ သူ ဂ႐ုစိုက္စရာ မလိုေတာ့ဘူး။ အဲသည့္အခ်ိန္မွာ ေနာက္သားတစ္ေယာက္ ေျပာလာတယ္။

“ဘာလုပ္ေနတာလဲ ေဖေဖ။ ၿပဳံးလို႔ပါလား။ အိမ္က ျပာျဖစ္ေတာ့မယ္”

“မင္းအစ္ကိုႀကီး အားလုံးေျပာျပတယ္။ ေရာင္းလိုက္ၿပီတဲ့ဆို”

“ေငြကမေခ်ရေသးဘူး ေဖေဖ။ သူက အခု အေရာင္းအ၀ယ္ ဖ်က္ေတာ့မွာေပါ့”

“ဘာ”

အားလုံးဟား ေျပာင္းလဲသြားတယ္။ ေျခာက္စျပဳတဲ့ ပါးျပင္ေပၚက မ်က္ရည္ေတြ လိမ့္ဆင္းလာတယ္။ ႏႈတ္ခမ္းက ၿပံဳးမေနေတာ့ဘူး။ ဘယ္ဘက္ရင္အုံမွာ တဒုန္းဒုန္းႏွင့္။ သူဟာ ပြဲၾကည့္ပရိသတ္ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ သူပိုင္ . . .။ သူ႕ဥစၥာ . . .။ အငယ္ဆုံးသား ေရာက္လာျပန္တယ္။ သူ႕မွာလည္း သတင္းစကားႏွင့္။

“၀ယ္သူက အေတာ္ကတိတည္တယ္ အေဖ။ သူ႔ဆီက ကၽြန္ေတာ္လာခဲ့တာ။ မီးေလာင္မွာကို ဘယ္သူမွ ႀကိဳမသိႏိုင္ၾကဘူး။ ဒါေပမယ့္ အ၀ယ္ကတိကို မပ်က္ေစရဘူး။ ေပးစရာရွိတာ ေပးပါ့မယ္တဲ့”

အဖိုးႀကီး ပုံမွန္ ျပန္ျဖစ္သြားတယ္။ အေျခအေနေတြက မေျပာင္းလဲပါဘူး။ အယူအဆေတြက ေျပာင္းလဲတတ္တာပါ။ ငါစြဲရွိရင္၊ ငါႏွင့္ဆိုင္တာဆိုရင္ ပူပန္ရတယ္။ အစြဲမရွိရင္ေတာ့ သက္သာတယ္တဲ့။

ဒါေပမယ့္ ေလာကီနယ္မွာ၊ အိုင္ဒန္တတီ (identity) ဆိုတာ အေရးပါတဲ့ ဂလိုဘယ္ေခတ္မွာ မီးေလာင္ေနတာ ကိုယ့္အိမ္လား၊ သူ႕အိမ္လားေတာ့ ကြဲျပားတဲ့ သတင္းအခ်က္အလက္ရွိထားဖို႔ လိုတယ္။ ဘယ္သူ႕အိမ္ျဖစ္ျဖစ္ မီးမေလာင္ရင္ေတာ့ အေကာင္းဆုံးေပါ့။ ပုထုဇဥ္တစ္ေယာက္အတြက္ ပုံျပင္ေတြက ပညာရႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေလာက္ပါပဲ။

စံပယ္ျဖဴ မဂၢဇင္း

ဇြန္၊ ၂၀၀၈

ေခတ္ကာလ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး

. . . ေခတ္ဟူေသာ စကားသည္ ပညတ္အေခၚ ေ၀ါဟာရ အတိုင္းပင္ ကမၻာအရွည္ တည္တံ့ေသာ အရာမ်ိဳးမဟုတ္။ ေခ်ာင္းမ၊ ျမစ္ေရသည္ တစ္ေနရာတြင္ တည္တ့ံမေနဘဲ အစဥ္သျဖင့္ စီးဆင္း ေရြ႕လ်ားေနဘိသကဲ့သို႔လည္းေကာင္း၊ အခ်ိန္နာရီသည္ အစဥ္ေျပာင္းလဲေနဘိသက့ဲသို႔လည္းေကာင္း၊ ေန႔သည္ ေန႔သို႔ ကူးေျပာင္းသကဲ့သို႔လည္းေကာင္း၊ လ သည္ လသို႔ ကူးေျပာင္းသကဲ့သို႔ လည္းေကာင္း၊ ႏွစ္သည္ ႏွစ္သို႔ ကူးေျပာင္းသကဲ့သို႔လည္းေကာင္း အစဥ္သျဖင့္ ေရြ႕လ်ား ေျပာင္းႀကြေနေသာအရာျဖစ္သည္။ လြန္ခဲ့ၿပီးေသာ အတိတ္က ေခတ္မ်ားလည္း လြန္ခဲ့ေပၿပီ။ ပစၥဳပၸန္ေခတ္ႀကီး က်ေရာက္လ်က္ရွိ၏ ။ ေနာင္အခါလည္း အနာဂတ္ေခတ္မ်ား လာေရာက္ဦးမည္ျဖစ္၍ ကမာၻတည္သမွ် ကာလပတ္လုံး တစ္ေခတ္မွ တစ္ေခတ္သည္ ေျပာင္းလဲလ်က္ရွိေခ်မည္။

သို႔ေသာ္ ကိုယ့္ေခတ္ ကိုယ္ႏွင့္သာဆိုင္သည္ဟု မွတ္ရမည္။ အခ်ိဳ႕တို႔မွာ မိမိတို႔ေခတ္ႀကီး တစ္ခုလုံးကို မေကာင္းခ်လ်က္ “အခုေခတ္ကာလ ေရွးကလို ေနရာမက်ေပါင္ကြယ္” ဟု ေရွးေခတ္ကို ေအာက္ေမ့တမ္းတ ညည္းတြားကာ ေနတတ္ၾကသည္။ ထိုသူတို႔မွာ ယခုေခတ္ကာလႀကီး၏ ေကာင္းေသာ အခ်က္အလက္တို႔ကို သတိမူမိၾကေသာ သူမ်ားမဟုတ္။ “ေဟာင္းတိုင္းေကာင္းသည္” ဟု ထင္မွတ္ၾကေသာ သူမ်ားသာ ျဖစ္ၾကေပသည္။

အခ်ိဳ႕တို႔မွာကား မိမိတို႔ေခတ္ကာလ မိုတိုကားေလးစီးရသည္ကိုပင္ ေရွးကထက္ အလြန္အက်ဴး အထူးေကာင္းလွေလၿပီဟု ထင္မွတ္လ်က္ မိမိတို႔ ဆင္းသက္ခဲ့ၾကေသာ ဘိုးဘြားမိဘလက္ထက္ကို အထင္အျမင္ေသးသိမ္လ်က္ ရွိတတ္ၾကေပသည္။ ထိုသူတို႔ကား “မျမင္ဖူး မူး ျမစ္ထင္” ဆိုသကဲ့သာ ျဖစ္ေခ်သည္။ မိမိတို႔ မိုတိုကားစီးရေသာ ေခတ္မွသာလွ်င္ လူျဖစ္က်ဳိးနပ္သည္ဟု ထင္ၾကေသာ သူတို႔အား၊ အေမာင္တို႔ ေရွးေခတ္မ်ားမွာ အေမာင္တို႔လို မိုတုိကားစီးရျခင္း၊ မီးရထားစီးရျခင္းမ်ားကား မရွိ၊ ဟုတ္မွန္ပါ၏ ။ သို႔ေသာ္ အေမာင္တို႔ေခတ္တြင္ အေနာ္ရထာမင္းေစာ၊ ဟံသာ၀တီဆင္ျဖဴမ်ားရွင္၊ အေလာင္းမင္းတရား၊ မဟာဗႏၶဳလ တို႔ကဲ့သို႔ တိုင္းျပည္ျပဳ ဘုန္းအား၊ ႐ုန္းအား၊ ႏွလုံးအားျဖင့္ သုံးပါးဗလ၊ ျပည့္၀စုံလင္ေသာ ပုဂၢိဳလ္ထူး ပုဂၢိဳလ္ျမတ္မ်ား ရွိပါ၏ေလာဟု ေမးျမန္းက မရွိဟု ၀န္ခံလ်က္ ငါတို႔ေခတ္မွသာ ေခတ္မဟုတ္ပါတကားဟု ေတြးေတာမိၾကေပလိမ့္မည္။

သို႔ေသာ္ ဤအရာမ်ားကား အေၾကာင္းအားေလ်ာ္စြာသာ ျပဆိုလိုက္ျခင္း ျဖစ္ေပသည္။ စင္စစ္ သူ႔ေခတ္ေကာင္းသည္၊ ငါ့ေခတ္ေကာင္းသည္ဟု ျငင္းခုံ မာန္တက္ေနစရာမလို။ ျပဆိုခဲ့သည့္အတိုင္း ကိုယ့္ေခတ္ ကိုယ္ႏွင့္သာ ဆိုင္သည္ဟု အမွတ္ထားကာ မိမိတို႔ေခတ္ကို မိမိတို႔ လုံၿခဳံေအာင္ ေစာင့္ေရွာက္ၾကရန္သာ ျဖစ္ေပသည္။ ေရွးေခတ္မ်ားကို အျပစ္အနာရွာ၍ ကဲ့ရဲ႕႐ႈတ္ခ် ေျပာဆိုေနရန္ မလို။ ထိုေခတ္မ်ားတြင္ ေကာင္းလွ်င္ ေကာင္းသည့္အေလ်ာက္၊ ဆိုးလွ်င္ ဆိုးသည့္အေလ်ာက္၊ ဤသို႔ေသာ အေၾကာင္းရွိေနသျဖင့္ ဤေခတ္တြင္သာ ဆိုးရေလသည္၊ ဤသို႔ေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ ဤေခတ္တြင္ ေကာင္းရေလသည္ဟု အက်ဳိးႏွင့္အေၾကာင္း တိုင္းထြာဆင္ျခင္၍ ေရွးေခတ္မ်ားကို အတုယူနည္းခုိးလ်က္ မိမိတို႔ဆရာအျဖစ္ ထားသည့္ေပသည္။

ေခတ္ကာလ၏ အဆိုးအေကာင္းမွာ လူတို႔လက္တြင္းတြင္ ျဖစ္ေပသည္။ အိုးထိန္းသည္၏ လက္တြင္းရွိ ရႊံ႕ေစးကဲ့သို႔ ေခတ္ကာလဆိုသည္မွာ လူတို႔ ျပဳျပင္ရျခင္း ျဖစ္သည္။ လူအေပါင္းတို႔ လုံ႔လ၊ ၀ီရိယ၊ ဉာဏ္အေျမာ္အျမင္ ႏုံ႔နဲ႔ေသးေကြးေသာအခါမ်ား၌ ေခတ္ည့ံေခတ္ဆိုး ႀကီးမ်ား ျဖစ္တတ္ေပသည္။ လူတို႔ လုံ႔လ၊ ၀ီရိယ၊ ဉာဏ္ပညာႀကီးမ်ားခိုင္ခံေသာ အခါမ်ားတြင္ ေရႊမိုး၊ ေငြမိုး၊ ေစြၿဖိဳးရြာသြန္း အတိုင္းထက္အလြန္ေကာင္းျမတ္ေသာ ေခတ္ႀကီးမ်ား ျဖစ္လာရေၾကာင္းကို ေရွးေဟာင္းရာဇ၀င္အစဥ္အလာမ်ား၌ ထင္ရွားေတြ႔ျမင္ႏိုင္ၾကေပသည္။

ယခုေခတ္တြင္ပင္လည္း တိုင္းႀကီးျပည္ႀကီး အသီးသီးတို႔တြင္ မ်က္ျမင္ဒိ႒ ျဖစ္ေလသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေခတ္ဆိုးလွ်င္ ေခတ္ကို အျပစ္မဆိုသာ။ ထိုေခတ္တြင္ရွိေသာ သူတို႔ကိုသာ အျပစ္ဆိုစရာ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ငါတို႔ေခတ္အတြက္ ငါတို႔တာ၀န္ႀကီးေပတကားဟု မ်ားမ်ားႀကီး ႏွလုံးသြင္းအပ္ေပသည္။

ကၽြႏု္ပ္တို႔ ျမန္မာျပည္လက္ရွိေခတ္ႀကီးကို ေတြးေတာႀကံဆ ေရွ႕ေနာင္းတိုင္းထြာလိုက္ေသာ မ်ားစြာအေရးႀကီးေသာ ကာလာႀကီးႏွင့္ ႀကံဳႀကိဳက္လ်က္ သတိမူမိသူတို႔အဖို႔ စိုးရိမ္ေၾကာင့္ၾကဖြယ္ရာ ျဖစ္၍ေနေပသည္။ ယခုအခါ ျမန္မာလူမ်ိဳးတို႔မွာ လြန္ခဲ့ေသာ ေခတ္ကကဲ့သို႔ ျဖစ္သမွ်ႏွင့္ ေရာင့္ရဲျခင္းမရွိ၊ ေရွ႕သို႔တိုးတက္လိုေသာစိတ္၊ ေကာင္းႏိုးရာရာတို႔ကို တက္လွမ္းဆြန္ခူး အသုံးျပဳလိုေသာ ဆႏၵျဖင့္ ကာယစိတၱႏွစ္ဌာနလုံး၌ မၿငိမ္သက္ဘဲ လႈပ္လႈပ္ရြရြ ေျပာင္းေရြ႕ေနေသာ ၾကားေခတ္ႀကီးႏွင့္ ႀကံဳႀကိဳက္လ်က္ ရွိရေပသည္။ ယခုအေျခအေနကို ေထာက္ဆေသာ အိုးထိန္းစက္တြင္ တင္ထားေသာ ရႊံ႕ေစးကဲ့သို႔ ျဖစ္ေနေပသည္။ ပုံပန္းသ႑န္က်က်နန မရွိေသး။ အိုးထိန္းဆရာႀကီးလက္က ညံ့လွ်င္ညံ့သည့္ အေလ်ာက္၊ ေကာင္းလွ်င္ ေကာင္းသည့္အေလ်ာက္ ျဖစ္ရေခ်သည္။ သို႔အတြက္ အိုးထိန္းႏွင့္အတူ ယခုေခတ္ရွိသူမ်ားက ခ်ိဳ႕ယြင္းပ်က္ျပယ္ျခင္းမရွိဘဲ ခိုင္ခံ့လွပေသာ အိုးသစ္အိုးေကာင္း ျဖစ္လာေစရန္ အထူးသျဖင့္ ၫႊန္ျပအားစိုက္၊ သတိ၀ိရီယႀကီးရမည့္ အခုိက္အခါႀကီး ျဖစ္ေနေပသည္။

လူကို အစိုးရသည္မွာ စိတ္ပင္ျဖစ္သည္။ စိတ္ကို အစိုးရသည္မွာ ပညာဉာဏ္ပင္ျဖစ္သည္။ ပညာဉာဏ္ကို အစိုးရသည္မွာ ဗဟုသုတပင္ျဖစ္သည္။ ဗဟုသုတအၾကားအျမင္ အတတ္ပညာကိုမူကား က်မ္းဂန္စာေပက အခ်ဳပ္ျဖစ္ေပသည္။ က်မ္းဂန္စာေပသည္ အခ်ဳပ္ျဖစ္၍ ေခတ္ကိုေသာ္လည္းေကာင္း၊ လူကိုေသာ္လည္းေကာင္း၊ ခ်ဳပ္ခ်ယ္လ်က္ ေကာင္းက်ိဳး မေကာင္းက်ိဳး ေပးႏိုင္သည္မွာ ရဇ၀င္တြင္ သက္ေသသာဓက အထင္အရွားပင္ျဖစ္ေပသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ အင္း၀မင္းဆက္ ေနာက္ဆုံး၌ နိမိတ္မဂၤလာမရွိေသာ စာႏု၊ စာည့ံမ်ား ထြန္းကားလြန္းသျဖင့္ အင္း၀ဘုရင္ (ရန္သူ) တို႔ လက္သို႔ပါကာ ျမန္မာတစ္ျပည္လုံး ထုံးထုံးညက္ညက္ ေၾကရျခင္း၊ ျပင္သစ္ျပည္တြင္ ႐ူးဆိုး၊ ေဗာ္လတဲယားတို႔၏ စာေပမ်ား လႈံ႕ေဆာ္ခ်က္ျဖင့္ ျပင္သစ္အေရးေတာ္ပုံႀကီး ျဖစ္၍ ျပင္သစ္နန္းဆက္ ျပတ္စဲရျခင္း၊ အခုေခတ္ကာလ ကားလ္မတ္ေခၚ ပုဂၢိဳလ္ႀကီး၏ ေရးသားခ်က္တို႔ျဖင့္ ႐ုရွားျပည္ႀကီး ကၽြမ္းထိုးေမွာက္ခုံျဖစ္ရျခင္း၊ ဤသို႔စသျဖင့္ စာေပ၏အင္အားသည္ မည္မွ်ႀကီးမားေၾကာင္းကို ေတြ႔ရေပသည္။

သို႔အတြက္ ေခတ္ကာလ ေျပာင္းလဲေရးတြင္ စာေပမ်ားကို အထူးေစာင့္ေရွာက္သင့္ေပသည္။ တည္ၿငိမ္ေသာအခါမ်ားတြင္ အေရးမႀကီး။ လႈပ္လႈပ္ရွားရွား၊ မၿငိမ္မသက္ႏွင့္ လူတို႔သည္ ဤအရာေကာင္းႏိုးႏိုး၊ ထိုအရာေကာင္းႏိုးႏိုးျဖင့္ ေတြ႔သမွ်၊ ျမင္သမွ်တို႔ကို လက္လွမ္းဖမ္းဆုပ္ေနသည့္ အခါႀကီးတြင္ မသင့္မေလ်ာ္ေသာ စာေပမ်ားကို ကိုင္တြယ္မိသည္ကို စိုးရိမ္ရေပသည္။ သို႔အတြက္ ထိုသို႔ေသာ စာေပမ်ားကို အုပ္မိုးမေပ်ာက္ မျပဴမထြက္၀ံ့ေအာင္ လူကို အက်ိဳးျပဳျဖစ္ထြန္းေစသည့္ စာႀကီး ေပႀကီး၊ ေကာင္းမြန္သန္႔ျပန္႔ေသာ အတတ္ပညာမ်ားကို အထူးဂ႐ုျပဳ၍ စာေပ၀န္ထမ္းႀကီးမ်ားအျဖစ္ ေဆာင္ရြက္ၾကပါမွ သင့္ေလ်ာ္ ေလ်ာက္ပတ္မည္ ျဖစ္ေၾကာင္း . . .။

ဆရာလြန္း၊ ပ႐ိုဖက္ဆာ

ေနရွင္နယ္ေကာလိပ္ေက်ာင္း

(၁၉၉၄၊ ေအာက္တိုဘာ၊ သရဖူ)

၀န္ခံခ်က္။ ။ လမင္းကို ထရံေပါက္မွ ၾကည့္ျခင္း (ႏို၀င္ဘာလ၊ ၂၀၀၀) - ျမသန္းတင့္ မွ ကူးယူ ေဖာ္ျပပါသည္။

အမ်ဳိးသားခ်င္း ရိုင္းပင္းၾကပါ။ ဒို႔ျမန္မာ

ျပည္တြင္းက (အထူးသျဖင့္ မုန္တိုင္းဒဏ္ မခံရေသာ ျမန္မာျပည္ အထက္ပိုင္းမွ) က်န္းမာ ေသာ လူငယ္မ်ား ကိုယ္ပိုင္ရိကၡာ ၁၀ ရက္စာခန္႕ယူကာ ကိုယ္ပိုင္ အစီအစဥ္ျဖင့္ ၅ ေယာက္တစ္ဖြဲ႕ ၊ ၁၀ တစ္ဖြဲ႕ စုေ၀းၿပီး ၊ မုန္တိုင္းျဖစ္ၿပီးခါစ မွာ ျဖစ္ေပၚတတ္တဲ့ ေရာဂါမ်ားကို ကာကြယ္ႏိုင္တဲ့ ေဆး၀ါးမ်ားယူေဆာင္ကာ အစိုးရ၊ NGO အဖြဲ႕အစည္းတို႕ မေရာက္ႏိုင္ေသာ ေဒသမ်ား၊ အကူအညီ လစ္ဟာေနေသာ ေဒသမ်ားသို႕ေစတနာထား၍ စြန္႕စြန္႕စားစား အျမန္ဆံုးသြားေရာက္ ကူညီသင့္ ။ ကင္မရာေတြလဲ ယူသြားၾက။ ေရဒီယိုေတြ ယူသြားၾကပါ။
အမ်ိဳးသမီးငယ္မ်ား ၊ ေက်ာင္းပိတ္ေနဆဲ ေက်ာင္းသူမ်ား မိမိ ေက်းရြာ ၊ရပ္ကြက္ ၊ ၿမိဳ႕နယ္ အတြင္း တက္တက္ႀကြႀကြ အလွဴေငြမ်ား ၊ အ၀တ္ အထည္၊ စားစရာမ်ား အပင္ပန္းခံ လိုက္လံအလွဴခံကာ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းမ်ားသို႔ သြားေရာက္လွဴဒါန္းၾကပါ။
countrybuilders တြင္ ေရးသားထားေသာ ေအာက္က အႀကံၿပဳခ်က္ေလးေတြကို လက္ကမ္းစာေစာင္အျဖစ္ ျပဳလုပ္ၿပီး ကိုယ္နွင့္ မကြာယူသြားၾကပါ ၊
ကၽြန္ေတာ္တို႕ရင္ထဲ မွာ မခ်ိေအာင္နာေပမယ့္ ပ်က္ဆီးဆံုးရံႈးမႈက အရမ္းကိုမ်ားလြန္းေနေတာ့ အကူအညီေပးရတာ အားမရႏိုင္ျဖစ္ၾက ရပါတယ္။ သဘာ၀ေဘးအႏၱရာယ္ က်ေရာက္ၿပီးတဲ့ အခါမွာ သိသင့္တယ္လို႕ထင္တဲ့ အခ်က္ကေလးမ်ားကို ေလ့လာတင္ျပေပး လိုက္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ။ တတ္အားသေရြ႕ ျဖန္႕ေ၀ ေပးၾကပါခင္ဗ်ား။
သဘာ၀ေဘးအႏၱရာယ္ က်ေရာက္ၿပီးၿပီးခ်င္းမွာ အေရးအႀကီးဆံုး လိုအပ္တဲ့အခ်က္ေတြကေတာ့ ေသာက္ေရသန္႕၊ ရိကၡာေထာက္ပံ့မႈ၊ ဓာတ္အားျပတ္ေတာက္ျခင္းနဲ႕ က်န္းမာေရး ၀န္ေဆာင္မႈ လုပ္ငန္းေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
- အမွန္တစ္ကယ္ အကူအညီေပးႏိုင္သည္႕ အေၾကာင္းရင္းမရွိပဲႏွင့္ သဘာ၀ေဘးအႏၱရာယ္ က်ေရာက္သည္႕ ေနရာအား မသြားပါႏွင့္
- အျမဲတမ္းသတိရွိပါ။ ေလွစီးလ်င္ မီးႀကိဳးမ်ား ေရထဲထိေနျခင္း ရွိမရွိစသည္။
- ေရႀကီးေနသည္႕ အေဆာက္အဦးမ်ား အတြင္းသို႕ အႏၱရာယ္ရွိသည္ဟုထင္လ်င္ လံုး၀ မ၀င္ပါႏွင့္။
- ေရႀကီးရာမွ ျဖစ္ေပၚလာေသာ ေရစီးေၾကာင္းမ်ားအတြင္း ကယ္ဆယ္ရန္မလိုအပ္ပဲႏွင့္ လံုး၀ မသြားပါႏွင့္။
- ထုိေရမ်ားအတြင္းတြင္ ဘက္တီးရီးယားပိုးမႊား ေျမာက္ျမားစြာပါ၀င္ၿပီး ထိခိုက္ရာမွ ရရွိေသာ အပြန္းအပဲ့ ကေလးမ်ားအတြင္းသို႕ပင္ ေရာဂါပိုး ၀င္ေရာက္ႏိုင္ပါသည္။
- ေရစီးေၾကာင္းမ်ား၏ အနက္ႏွင့္ ေရစီး အရွိန္သည္ ထင္ရသည္ထက္ မ်ားစြာပိုပါသည္။ ထိုေရစီးေၾကာင္းမ်ားအတြင္း ကူးခတ္ရန္ လံုး၀မႀကိဳးစားပါႏွင့္။
- တိရိစၦာန္မ်ားအား ကယ္တင္လိုပါက ေလွငယ္ကေလးမ်ားအား လံုး၀ အသံုးမျပဳပါႏွင့္။
- ျခံစည္းရိုးအစရွိသည္ ေနာက္တြင္ ပိတ္မိေနပါက ပိတ္ေနသည္႕ အတားအဆီးမ်ားကိုသာ ဖယ္ရွားပါ။
အစားအေသာက္ ေပးလွဴလိုသည္ဆိုလ်င္ ေအာက္ပါအခ်က္မ်ားအား စဥ္းစားပါ
- ခ်က္ျပဳတ္စရာႏွင့္ ေရခဲေသတၱာတြင္း ထည္႕သြင္းသိမ္းဆည္းရန္ မလိုေသာ အစားအေသာက္မ်ား
- လြယ္လင့္တကူ ျပင္ဆင္ႏိုင္ေသာ အစားအစာမ်ား
- ကယ္လိုရီႏွင့္ ပရိုတိန္း မ်ားမ်ားပါေသာအစားအစာမ်ား
- ကေလးမ်ားႏွင့္ သက္ႀကီးရြယ္အိုမ်ားအတြက္ လိုအပ္ေသာအစားအစာမ်ား
ဥပမာေပးထားသည္႕ အစားအစာမ်ားမွာ
စည္သြပ္ဘူးမ်ား ၊ အသား၊ ငါး၊ အသီးအရြက္ႏွင့္ ေဖ်ာ္ရည္ ႏို႕အစရွိသည္။ ကယ္လိုရီႏွင့္ စြမ္းအင္ မ်ားစြာပါေသာအစားအစာမ်ားမွာ Peanut Butter, ဂ်ယ္လီ၊ မုန္႕ၾကြပ္ ႏွင့္ ေတာင္တက္သမားမ်ား အသံုးျပဳၾကေသာ မုန္႕ေျခာက္မ်ား၊ လက္ဖက္ရည္၊ ရယ္ဒီမိတ္ေကာ္ဖီ၊ ခ်ိဳခ်ဥ္၊ ဘီစကြတ္စေသာ မုန္႕မ်ားကို စိတ္ဖိစီးမႈေလ်ာ့က်ေစရန္အတြက္ စားသံုးႏိုင္ပါသည္။ ဗီတာမင္ေဆးျပားမ်ားႏွင့္ ပရိုတိန္းအစား ထိုးေဆးျပားမ်ားကိုလည္း ေပးပို႕ႏိုင္ပါသည္။
ဒါမ်ိဳးအစားအစာေတြ ကိုေရွာင္ပါ။
- စီးပြားျဖစ္ထုတ္လုပ္ထားသည္႕ ေရဓာတ္ဖယ္ထားေသာ အစားအစာမ်ား။ (အစာေျခာက္မ်ား) ထိုကဲ့သို႕ေသာ အစားအစာမ်ားအား ေခ်ဖ်က္ရန္ ေရဓာတ္မ်ားစြာလုိအပ္ပါသည္။
- ပုလင္းသြတ္ထားသည္႕ အစားအစာမ်ား။ (ေလးလံသည္၊ ၀န္က်ယ္သည္၊ အလြယ္တကူ ကြဲႏိုင္သည္)
- အေစ့မွရသည္႕ အစားအစာမ်ား၊ (ဆန္ႏွင့္ပဲအစရွိသည္)။ သဘာ၀ေဘးအႏၱရာယ္ ႀကံဳေတြ႕ေနသူမ်ား အေနႏွင့္ ထိုကဲ့သို႕ေသာ အစားအစာမ်ိဳးကို ျပင္ဆင္မႈျပဳရန္မွာ ခက္ခဲလွပါသည္။

အစားအေသာက္မ်ားအား မည္ကဲ့သို႕ သိုေလွာင္ထားရမည္နည္း။
- ေနအိမ္အတြင္းရွိ အေျခာက္ေသြ႕ဆံုးႏွင့္ အေအးဆံုးေနရာမ်ားတြင္ အစားအစာမ်ားထားပါ။
- အလင္းေရာင္မရွိသည္႕ေနရာတြင္ ျဖစ္ႏိုင္ပါက ထားပါ။
- အစားအစာမ်ားအား လံုျခံဳစြာ ဖံုးအုပ္ထားပါ။
- ကြတ္ကီးႏွင့္ ဘီစကစ္ အစရွိသည္႕မုန္႕မ်ားကို ပလတ္စတစ္အိပ္မ်ားအတြင္း ေလလံုေအာင္ထုတ္ၿပီး ေနာက္တ္ထပ္ ဗူးတစ္ခုခုအတြင္း ထည္႕သြင္းသိမ္းဆည္းပါ။
- ပုရြက္ဆိတ္အစရွိသည္႕ အင္းဆက္မ်ား လာေရာက္ စားသံုးႏိုင္သည္႕ အစားအစာမ်ားအား ေလလံုဗူးအတြင္းသို႕ ေသခ်ာစြာပိတ္သြင္းသိမ္းဆည္းပါ။
ေရ … ေရ … ေရ …
- လူတစ္ဦး ေသာက္သံုးရန္ႏွင့္ အစားအစာအတြက္ ျပင္ဆင္ရန္ တစ္ေန႕လ်င္ အနည္းဆံုးေရ ၁ ဂါလန္လိုအပ္ပါသည္။ ကိုယ္၀န္သယ္မ်ား၊ ကေလးငယ္မ်ား၊ အသက္အရြယ္ႀကီးသူမ်ားႏွင့္ လူမမာမ်ား အတြက္ လိုအပ္ခ်က္မွာ ထို႕ထက္ပိုပါသည္။
- ပလပ္စတစ္ပုလင္းမ်ားႏွင့္ ပံုးမ်ားအတြင္းတြင္ ေရကိုသိုေလွာင္ထားပါ။ သဘာ၀ေဘးဒဏ္ခံေနရသည္႕ ကာလတစ္ေလ်ာက္လံုး အတြက္ အနည္းဆံုး ၃ ရက္စာ ေရရွိေနရန္လိုအပ္ပါသည္။
- ေရသန္႕စင္ရန္အတြက္ ေရသန္႕ေဆးျပားမ်ားႏွင့္ Chlorine bleach အား အနံ႕ထည္႕မထားပါက အသံုးျပဳႏိုင္ပါသည္။ ေရာစပ္ရမည္႕ အခ်ိဳးအစားမွာ တစ္ဂါလန္လ်င္ ၁၆စက္ ၊ သို႕မဟုတ္ ေရ ၅ ဂါလန္အား Bleach လက္ဖက္ရည္ဇြန္းတစ္ဇြန္း ေရာစပ္ၿပီး သမစြာ ေမႊလ်င္ ထိုေရအားေသာက္သံုးႏိုင္ ပါသည္။
- ႏိုင္ငံရပ္ျခားတိုင္းျပည္မ်ားရွိ ကုန္စံုဆိုင္မ်ားတြင္ လြယ္ကူစြာ၀ယ္ယူရရွိႏိုင္ပါသည္။ ေရကူးကန္မ်ားတြင္ အသံုးျပဳသည္႕ ဟုိက္ပိုကလိုရိုက္ႏွင့္ ကလိုရီနိတ္တက္ လိုင္းမ္ အစရွိသည္ တို႕ကိုလည္း ေရသန္႕စင္ရန္အသံုးျပဳႏိုင္ပါသည္။
က်န္းမာေရးႏွင့္ ကိုယ္လက္သန္႕စင္ေရးဆိုင္ရာ သိေကာင္းစရာမ်ား
ကိုယ္လက္သန္႕စင္ရန္အတြက္ အနည္းဆံုးေအာက္ပါပစၥည္းမ်ားလိုအပ္ပါသည္။
- အဖံုးက်ပ္က်ပ္ ပါသည္႕ အရြယ္အလတ္စား ပလတ္စတစ္ပံုး
- ပလစ္စတစ္အမိႈက္အိတ္မ်ားႏွင့္ ခ်ည္ေႏွာင္စရာႀကိဳး (Cable Ties) မွာ (၀န္ခံအားေကာင္းရမည္)
- ကလိုရင္း ေဆးရည္
- ဆပ္ျပာ ဆပ္ျပာရည္ ႏွင့္ ဆပ္ျပာမႈန္႕
- အိမ္သာသံုးစကၠဴ
- အိမ္သာဘယ္လိုေဆာက္မလဲ -
- ေရဆိုးလိုင္းမ်ား ေပါက္ကြဲ ပ်က္ဆီးကုန္လ်င္ အိမ္သာအတြင္းသို႕ ပလတ္စတစ္ အိတ္ ခံကာ အခင္းသြားပါ။
- အိမ္သာအိုးဲ သံုးမရေအာင္ျဖစ္ေနပါက အဖံုးပါသည္႕ ပလတ္စတစ္ပံုးအတြင္းသို႕ ပလပ္စတစ္အိတ္ခင္းကာ အခင္းသြားႏိုင္ပါသည္။ ထိုင္စရာအတြက္ ထိုပလတ္စတစ္ပံုးအေပၚတြင္ ပ်ဥ္ျပားႏွစ္ခ်ပ္ ကန္႕လန္႕တင္ကာ ျပဳလုပ္ယူႏိုင္ပါသည္။
- အခင္းသြားၿပီးလ်င္ ဆပ္ျပာမႈန္႕ခတ္ၿပီး အဖံုးကို လံုေအာင္ ပိတ္ထားပါ။ စြန္႕ပစ္လိုပါက ၾကြက္၊ အစရွိသည္တို႕ တူးေဖာ္ျခင္း မျပဳႏိုင္ရန္ ေျမျမဳပ္ပစ္ရပါမည္။ ေရတြင္းေရကန္ အစရွိသည္တို႕ႏွင့္ ေ၀းရာတြင္ စြန္႕ပစ္ရန္သတိျပဳပါ။
- ကိုယ္လက္သန္႕စင္ျခင္းသည္ က်န္းမာေရးအတြက္ အလြန္အေရးႀကီးသည့္ အရာျဖစ္ပါသည္။ သဘာ၀ေဘးအႏၱရာယ္ႀကံဳေတြ႕ေနရသူမ်ားအတြက္ ေရခ်ိဳးရန္မွာ မျဖစ္ႏိုင္သည္႕အတြက္ ကိုယ္လက္သန္႕စင္ရန္အတြက္ နည္းလမ္းမ်ား ရွာေဖြရန္လိုအပ္ပါသည္။
ကိုယ္လက္သန္႕စင္ရန္ ျပဳလုပ္ႏိုင္သည္ မ်ားမွာ
- အရက္ပ်ံႏွင့္ ပြတ္သတ္ သန္႕စင္ျခင္း
- အရက္ပ်ံပါသည္႕ လိမ္းေဆး (Lotions) မ်ားႏွင့္ သန္႕စင္ျခင္း
- ေရပတ္တိုက္ျခင္း
- အိမ္သာသုံးႏွင့္ ကိုယ္သန္႔စင္သည့္ စကၠဴမ်ား အသံုးျပဳ သန္႔စင္ျခင္း
- မ်က္ႏွာလိမ္းသည္႕ ကရင္မ္မ်ား၊ မုတ္ဆိတ္ေမႊးရိတ္သည္႕ Lotions မ်ားႏွင့္ သန္႕စင္ျခင္း
- စပေရးဘူးမ်ားအတြင္းသို႕ ေရထည္႕ကာ ပက္ျဖန္း ေရခ်ိဳးျခင္းတို႕ျဖစ္သည္။

သႀကၤန္ဆုေတာင္း

အားလုံးပဲ မဂၤလာပါ။ ကိုယ့္ဘေလာ့ဂ္ကိုယ္ေတာင္ login လုပ္ဖို႔မေျပာနဲ႔ blogspot ကို ၀င္လို႔မရလုိ႔ address ေျပာင္းလိုက္ရတဲ့အထိကို အေျခအေနဆိုးတယ္ဗ်ာ။ တျခားသူေတြေတာ့ ဘယ္လိုလုပ္တယ္မသိ။ ကၽြန္ေတာ္ေတာ့ ultra surf လဲမရ၊ freedom ကလည္း မကယ္ႏိုင္။ post အသစ္တင္ဖို႔ဆိုတာ ေ၀းေရာေပါ့ဗ်ာ။ ရန္ကုန္မွာ ေျပာပါတယ္။ internet ဆိုင္သြားေတာ့ ဆိုင္ကလူေတြကို nyilynnseck.blogspot.com ကို ၀င္ခ်င္တယ္။ ဘယ္လို၀င္မလဲလို႔ေမးလိုက္တာ https://nyilynnseck.blogspot နဲ႔ ေတာ့ မ်ိဳးစုံစမ္းၿပီး ေနာက္ဆုံး ဘယ္ေရာက္သြားလဲဆိုေတာ့ google image search ထဲ ၀င္ရွာသတဲ့ဗ်ာ။ အဲဒီလိုနဲ႔ တစ္နာရီတာ ျပည့္သြားတယ္ ဘာမွ မသုံးလိုက္ရဘူး။ connectin ကလည္း ပုံမွန္ထက္ကို ေလးေနေတာ့ ဘာ ultra surf မ မရေတာ့ post အသစ္ေတြကို စက္ထဲမွာပဲ သိမ္းထားလိုက္ရတယ္။ အခု ipstar ျပန္သုံးမွပဲ အသစ္ေတြ တင္ႏိုင္ေတာ့တယ္။ ကဲဗ်ာ ဒါေတြကို အထူးအဆန္းလုပ္ မေျပာေတာ့ပါဘူး။ အားလုံး ေပ်ာ္ရြင္ဖြယ္ ႏွစ္သစ္ကို ပိုင္ဆိုင္ႏိုင္ၾကပါေစ။ ဒုကၡေဘးရန္မ်ားစြာမွ ကင္းလြတ္ႏိုင္ၾကပါေစ။ ဆုံးျဖတ္ခ်က္အမွန္ကို ေဘးကင္းရန္ကင္း ခ်ႏိုင္ၾကပါေစ။ (May 10) ကို ေျပာတာ :D. ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ဒီႏွစ္သႀကၤန္မွာ ကိုရင္၀တ္ၿပီးေတာ့ ေကာင္းမႈလုပ္လိုက္ဦးမယ္ဗ်ာ။

သႀကၤန္က်ၿပီ သႀကၤန္က်ၿပီ ေမာင္တို႔ သႀကၤန္က်ၿပီ သႀကၤန္က်ၿပီ မယ္တို႔။ ဇာဂနာတို႔ အၿငိမ့္ကို သတိရတယ္ဗ်ာ။

ေပ်ာက္ဆုံးသြားေသာ နိဗၺာန္ဘုံ (Long Last Sleep, Sai Htee Saing)

ေန႔ရက္ - ၁၀.၃.၂၀၀၈

အခ်ိန္ - မနက္ ၅:၀၀ (According to FM Radio)

ေနရာ - ျပည္သူ႕ေဆး႐ုံႀကီး (ရန္ကုန္)

ဒီေန႔ (၁၀.၃.၂၀၀၈) မွာသူ႕ အေၾကာင္းကို ၾကားရတယ္။ အသည္းကင္ဆာတဲ့။ မဟုတ္ပါေစနဲ႔လို႔ ဆုေတာင္းေနေပမယ့္ ေနာက္ကဆက္လာတဲ့ စကားကို ၾကားလိုက္ရတဲ့အခါ ဘာေျပာရမွန္းကို မသိေတာ့ဘူးျဖစ္သြားတယ္။ သူ ဆုံး သြား ၿပီ တဲ့။

ညပိုင္းက်ေတာ့ သူသီခ်င္းေတြကို Radio ကေနျပန္လႊင့္တာနားေထာင္ရတယ္။ သူ႕အသံက ခုမွ ပိုနားေထာင္လို႔ ေကာင္းေနသလိုလို။ ``ငါ့ႏွလုံးသားတစ္ခ်က္ခုန္လိုက္တုိင္းသည္ မေန႔ကနဲ႔မတူ မေန႔ကလို မနာေတာ့ၿပီ အားသစ္အင္သစ္ေတြ စုၿပီးေတာ့ငါသည္ အခ်စ္အတြက္ တဖန္ေမြးဖြားခဲ့ၿပီ . . .။´´

``ပန္းကေလးမ်ားက အခ်င္းခ်င္း လွမ္းေျပာၾကတယ္. . . သူ႕ခ်စ္သူ သိပ္ရက္စက္တယ္တဲ့ . . .။ သူရက္စက္စက္ မရက္စက္ေပါ့ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ မရက္စက္ပါဘူး . . . တစ္ေလာကလုံးက ေျပာေနၿပီ မင္းကိုေလ မခံခ်င္ဘူး ကိုယ္ဘယ္လို ေျပာလိုက္ရမွာလဲ . . . တစ္ေလာကလုံးက ေမးေနၿပီ ကိုယ့္ကိုေလ မခံခ်င္ဘူး ကိုယ္ဘယ္လို ရင္ဆိုင္ရမွာလဲ အခ်စ္ကေလးရယ္ . . . လမင္းကေလးကို အနားကပ္လို႔ ေမးၾကည့္တယ္ ကၽြန္ေတာ့္ခ်စ္သူ တကယ္မုန္းၿပီလား ကၽြန္ေတာ္သူကိုေလ သိပ္ခ်စ္တယ္ လမင္းရယ္ သတိေပးလိုက္ပါဦး . . .´´တဲ့။

``ဟုိး အပင္ဖ်ားမွာ ပြင့္လာတဲ့ ပန္းကေလးရာ ငါလည္းလွမ္းဆြတ္လို႔ မလိုခ်င္ေတာ့ပါ ေျမကို ေက်ာခိုင္းလို႔ ပြင့္လာသလား . . . ဒီပန္းကေလးကို ဘာပန္းမ်ားလည္းလို႔ မေမးနဲ႔ကြာ သဇင္ပန္း . . . ပြင့္ကာလန္းလို႔ ႏြမ္းကာ ေၾကြလွမ္းမွပန္ ခေရပန္းကေလးပဲ ေကာက္ခါေနေတာ့မယ္ အဆင့္အတန္း မေရြးတတ္တဲ့ ပန္းခေရဟာ သဇင္နဲ႔ေတာ့မတူ တန္းဖိုးနည္းတဲ့ ဒီပန္းကေလးပဲ ငါခ်စ္တယ္ . . .´´

``ရာသီေျပာင္းခ်ိန္မွာ အေဖၚကြာလို႔ အျပင္ေရာအတြင္းေရာ ဥပါဒ္၀င္ ေမာင္တစ္ေယာက္တည္း ဘယ္လို ေနရွာမလဲ ၾကင္နာသူေလး စဥ္းစားေနရင္ ရယ္သံတိတ္ဆိတ္လို႔ အသက္မဲ့တဲ့ရက္ေတြမွာ ကိုယ္တစ္ေယာက္စိတ္ေျဖသာၿပီ . . . ရင္ခုန္သံတိုးတိုးေလး ၾကားရမယ့္ရက္ေတြကို ကိုယ္ေစာင့္ရက်ိဳးနပ္ၿပီ ေရႊလက္တြဲတုန္းက သူ႕ဖ၀ါးႏုႏုရယ္ အထိအေတြ႕ကို ျပန္ေအာင့္ေမ့မိတဲ့အခါတိုင္း ေနပူႀကီးထဲမွာ ဒီဘ၀ လမ္းခရီးကို ေလွ်ာက္လွမ္းဖို႔ ခံႏိုင္ရည္စြမ္းအားနဲ႔ျပည့္ ေရႊပါးျပင္အပ္တုန္းက သူ႕အနမ္းဖြဖြရယ္ ႏူးည့ံမႈ ျပန္အမွတ္ရမိတဲ့ အခါတိုင္း ေပ်ာ္ေအာင္အိပ္မရတဲ့ ဒီညခ်မ္းခရီးကို ျဖတ္သန္းဖို႔ ခံႏိုင္ရည္စြမ္းအားနဲ႔ျပည့္´´

``တည္ၿငိမ္စ ေရမ်က္ႏွာ ေလေျပေဆာ့ေျပးသလို အမည္မေဖၚႏိုင္တဲ့လႈိင္းေတြ ရင္မွာ လႈပ္ရွားသြား ေလွာင္အိမ္ထဲကငွက္ အျပင္မွာ ျပန္မလားေခၚတဲ့သေဘာ . . . တစ္ေယာက္ေသာ တစ္ေယာက္ေသာ သူအနမ္း . . . စိန္ေခၚရင္ ဘယ္ထိေအာင္ ရည္ရြယ္ခ်က္ထားလဲ ခင္မင္႐ုံေလာက္ပဲဆို ပိုေနလိမ့္ဦးမယ္ မဆုံႏိုင္တဲ့ဇာတ္လမ္း ႐ုံတင္မယ္လို႔ ႀကံတဲ့သေဘာ . . . တစ္ေယာက္ေသာ တစ္ေယာက္ေသာ သူအနမ္း´´

``ဒီတစ္ညမွာ ျမင္ရခဲတယ္ ေမာင့္လျပည့္၀န္း သာလြန္းတယ္ အရင္ညက ေမာင့္လျပည့္၀န္း အေမွာင္ညကို စြန္႔သြားခဲ့ ေမာင့္လျပည့္ ကြယ္လြန္ျခင္း ကမာၻတစ္ဖက္မွာ က်န္ရစ္သူ မ်က္၀န္းမွ မ်က္ရည္လည္ အေမွာင္ဆုံးညေတြ ဘယ္မွာ ဆုံးမလဲ မေတြး၀့ံေတာ့ဘူး ေအာ္ မေတြးတတ္ေတာ့ဘူး . . .။ ခ်စ္၍စြန္႔သြားတဲ့မင္းကို ေအာ္ စြန္႔၍ခ်စ္သြားမယ္ေလ . . .။ ဒီလူသားသစၥာ ကမာၻတည္သေရြ႕ေလ . . . ၀ဋ္မွအၿမဲ ငရဲမွအပ ဆိုသည္ေၾကာင့္လဲ ဒီ၀ဋ္ေၾကြး မကုန္ခမ္းေရြ႕ လည္စင္းခံဆပ္မယ္ေလ သို႔ေပေသာ္လည္း ဒီလူနဲ႔တူေသာ အက်ဳိးမ်ဳိး ဘ၀ဆက္တိုင္းမွာ မင္းတစ္ေယာက္ ကင္းလြတ္ေ၀းပါေစ။ ´´

ဟုတ္ပါတယ္။ ပရိတ္သတ္အႀကိဳက္ေတြ႕ သီခ်င္းေတြ အမ်ားႀကီးဆိုသြားခဲ့တဲ့ ဦးထီးလို႔ ခ်စ္စႏိုးေခၚၾကတဲ့ အဆိုေတာ္ စိုင္းထီးဆိုင္တစ္ေယာက္ မေန႔ကပဲ ပရိတ္သတ္ႀကီးကို ေနာက္ဆုံးႏႈတ္ဆက္ ခြဲခြါသြားခဲ့ပါၿပီ။ ေတးေရးဆရာ စိုင္းခမ္းလိတ္ေရးတဲ့ သီခ်င္းေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားနဲ႔ နာမည္ေက်ာ္ လာခဲ့တဲ့ စိုင္းထီးဆိုင္။ သဘာ၀ဟာ သဘာ၀ပါဆိုတဲ့ စိုင္းထီးဆိုင္။ ေတာင္ေပၚသားတစ္ေယာက္ျဖစ္ရတာ ဂုဏ္ယူပါတယ္ကြာ ဆိုတဲ့ စိုင္းထီးဆိုင္။ . . . စိုင္းထီးဆိုင္။ ဦးထီးေရ ဦးထီးရဲ႕ သီခ်င္းအားလုံးကို ႀကိဳက္တယ္ဗ်ာ။ ဘယ္လိုလဲ ၁၀ တန္းေတြ ေျဖေနၿပီေလ Radio ကမာရြတ္ မပိတ္ေသးပါဘူး။ နားေထာင္သြားပါဦးဗ်ာ။

ကၽြန္ေတာ့္မွာ ရွိတဲ့ စိုင္းထီးဆိုင္ သီခ်င္းေလးေတြကို အားလုံးခံစားလို႔ရေအာင္ မွ်ေ၀ေပးလိုက္ပါတယ္။

၁။ ပလက္ေဖာင္းမင္းသား

၂။ တစ္ေယာက္ေသာသူအနမ္း

၃။ ေမာင့္လျပည့္၀န္း

၄။ ေန႔သစ္

၅။ ရာသီေျပာင္းခ်ိန္။ ။

ေနာက္သီခ်င္းေတြလည္း ႀကိဳးစားၿပီးတင္ေပးပါ့မယ္။ ဦးထီးရဲ႕ သီခ်င္းေကာင္းေလးေတြရွိရင္လည္း မွ်ေ၀ေပးပါဦး။ အားလုံးေက်းဇူးတင္ပါတယ္။

ေနရစ္ေတာ့ကြယ္ . . . ကိုယ္သြားေတာ့မယ္ . . .။

The History of An Uniform

ဗိုလ္ခ်ဳပ္မရွိေပမဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ဟာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ရင္ထဲမွာ ရွိေနဆဲ
လူျဖစ္တုန္းကာလေလး နာမည္ေကာင္းႏွင့္ သမိုင္းတင္ခဲ့ရင္ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းမလဲ

“ေဖေဖၚ၀ါရီ 13ဟာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေမြးေန႕ပါ
တစ္ေထာင့္ကိုးရာ တစ္ဆယ့္ငါး ေရွ႕ေန ဦးဖာသား
ဇာတိ နတ္ေမာက္ မေကြးခရုိင္ သိၾကမ်ားခုတိုင္
ၾကံ႕ၾကံ႕ခိုင္တဲ႕ ဇာနည္ဘြား မိခင္ ေဒၚစုသား”

ဒီေန႕ ေဖေဖာ္၀ါရီ ၁၃ ရက္ေန႔ဟာျဖင့္ က်ေနာ္တို႔ရဲ႔ လြတ္လပ္ေရး ဖခင္ၾကီး လြတ္လပ္ေရး ဗိသုကာ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း သက္ရွိထင္ရွားမ်ား ရွိခဲ့ရင္ အသက္ ၉၃ ႏွစ္ တင္းတင္း ျပည့္ေတာ့မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းဟာ ျမန္မာ့သမိုင္းမွာသာမက ကမၻာ့သမိုင္းမွာပါ ထင္ရွားတဲ့ လူငယ္ ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္ စစ္ေရးေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္အျဖစ္ ထင္ရွားေက်ာ္ၾကားလွပါတယ္။

ဗို္လ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကို ဘာေၾကာင့္ လြတ္လပ္ေရး ဗိသုကာလို႔ ေမာ္ကြန္းတင္ရသလဲဆိုရင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ဟာ သူ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားအရြယ္ကစလို႔ ျမန္မာျပည္လြတ္လပ္ေရးအတြက္ ရြပ္ရြပ္ခၽြံခြ်ံ ေရွ႔တန္းကေန ပါ၀င္တြန္းလွန္ခဲ့သူ ျဖစ္ပါတယ္။ လြတ္လပ္ေရးအတြက္ အေျခခံမူ ၇ ရပ္ကို ေရးဆြဲခဲ့သလို ဆိုရန္တိုဗီလာအစည္းအေ၀းမွာ သူ အၾကမ္းေရးခဲ့တဲ့ ျမန္မာျပည္ စီးပြားေရး ျပန္လည္ထူေထာင္ေရး စာတမ္းဟာလဲ ျပည္သူလူထုၾကီးနဲ႔တကြ အဲဒီေခတ္က ပညာရွင္မ်ားက တခဲနက္ ေထာက္ခံခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒီစာတမ္းေၾကာင့္လဲ သူဟာ အနာဂတ္ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြက္ စီးပြားေရးအေျခခံေတြကို ခ်မွတ္ေပးခဲ့တယ္လို႔ ေျပာလို႔ ရပါတယ္။ ေႏွာင္းပိုင္းလူေတြသာ ေမ့ေမ့ေပ်ာက္ေပ်ာက္နဲ႔ ဆိုရန္တိုဗီလာစာတမ္းဟာ ေမွးမွိန္သြားခဲ့ရတယ္လို႔ ေျပာလို႔ ရပါတယ္။

ဒီလို လြတ္လပ္ေရးအတြက္ ၾကိဳးပမ္းပံုေဖာ္ေဆာင္ရြက္ခဲ့တဲ့အတြက္ေၾကာင့္လည္းေကာင္း၊ အနာဂတ္ျမန္မာျပည္အတြက္ အေျခခံေတြ ခ်မွတ္ေပးခဲ့တဲ့အတြက္ေၾကာင့္လည္းေကာင္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကို လြတ္လပ္ေရး ဗိသုကာရယ္လို႔ ျမန္မာျပည္သူတရပ္လံုးက တခဲနက္ ေမာ္ကြန္းတင္ ကမၺည္းထိုးခဲ့ၾကပါတယ္။ ၄င္း ေမာ္ကြန္းဟာလဲ ျမန္မာျပည္ရယ္လို႔ ကမၻာ့ေျမပံုမွာ ရွိေနသေရြ႔ ေပ်ာက္ပ်က္သြားမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ လြတ္လပ္ေရးအၾကိဳေခတ္က ေပၚထြန္းခဲ့တဲ့ ႏိုင္ငံ့သားေကာင္း အာဇာနည္မ်ားထဲက တေယာက္ဆို တေယာက္ တေခတ္ ထြန္းေတာက္ခဲ့သူပါ။

ဒီလို လြတ္လပ္ေရးဗိသုကာၾကီးကို က်ေနာ္တို႔ အနာဂတ္ရဲ႔ ကေလာင္ပိုင္ရွင္မ်ားကလဲ ေမ့ေမ့ေပ်ာက္ေပ်ာက္ေနဖို႔ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ဗို္လ္ခ်ဳပ္ကို ဂုဏ္ျပဳတဲ့အေနနဲ႔

ဒီေန႕ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေမြးေန႕ အမွတ္တရပုိ႕စ္ေလးတင္လုိက္ပါတယ္။

အမွတ္တရ ဗိုလ္ခ်ဳပ္၊ က်မသိတဲ႕ ဗိုလ္ခ်ဳပ္၊ က်မေလးစားအားက်ခဲ႕ရတဲ႕ My Most Admire Person ဗိုလ္ခ်ဳပ္က
- တပည္႕ရဲေဘာ္ေတြကို သြန္သင္သလို ကို္ယ္တိုင္လည္းလုိက္နာေသာ ငါးမူးတန္းမွ ရုပ္ရွင္ၾကည္႕ခဲ႕ေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္
- လြတ္လပ္ေသာ လူရိုင္းဘ၀ကို မလြတ္လပ္ေသာ လူယဥ္ေက်းဘ၀ထက္ အဆတစ္ရာ ၾကိဳက္သည္၊ ႏွစ္သက္သည္ ဆိုေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္
- ႏိုင္ငံေရး သိပၸံအေၾကာင္း၊ တိုင္းျပည္တုိးတက္ဖြံ႕ ျဖိဳးေရး အေၾကာင္းႏွင္႕ ပညာေပးစာအုပ္မ်ားကို အဂၤလိပ္လိုေရာ ျမန္မာလုိပါ ေရးသားကာ စာေရးဆရာ ျဖစ္ခ်င္ေသာဗိုလ္ခ်ဳပ္
- တပ္မေတာ္သားရဲေဘာ္မ်ားအား တာ၀န္၀တၱရားအရ စစ္သူၾကီးေလသံျဖင္႕ေျပာတတ္ေသာ္လည္း ျမိဳ႕ခံလူၾကီးမ်ားႏွင္႕ စကားေျပာသည္႕အခါ ရည္မြန္ယဥ္ေက်းစြာစကားေျပာတတ္၍ သားသမီးမ်ားအေပၚ၌ မိဘေမတၱာ အျပည္႕ထားရွိသူ ႏွလံုးသားရွိေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္
- ေတြ႕ၾကံဳဆံုခဲ႕ရေသာ ႏိုင္ငံျခားသားေခါင္းေဆာင္မ်ားကပင္ ဗိုလ္ခ်ုဳပ္အား အလြန္ထူးခၽြန္ထက္ျမက္ေသာ ေလးစားမိသည္႕ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းတစ္ဦးအျဖစ္ သမိုင္းတစ္ေခတ္မွာ ေပၚထြက္ခဲေသာ ေခါင္းေဆာင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္

ဤသို႕ေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကို က်မ မေလးစားမျမတ္ႏိုးပဲ မေနႏိုင္ေအာင္ မည္သည္႕အမိုက္ေမွာင္ကမွ် က်မ၏ အသိတရားကို မည္သို႕ ဖံုးလႊမး္ႏိုင္ေပအ႕ံနည္း။

၀တ္ရံုတစ္ခုကို ၀တ္လုိက္တယ္…အဲဒီ့မွာ ဘ၀ေတြ စၿပီး ေျပာင္းလဲသြားခဲ့တယ္….!

ဘယ္လို ၀တ္ရံုမ်ိဳးလဲ သူတို႔၀တ္ဆင္လုိက္တာလဲ…?? ေသေသခ်ာခ်ာေတာ့ မသိေပမယ့္ အဲ့ဒီ့၀တ္ရံုက သူတို႔ဘ၀ကို အေသအခ်ာၾကီးကို ေျပာင္းလဲေစခဲ့တာေတာ့ အမွန္ပဲ…။ အဲဒီ့၀တ္ရုံထဲမွာ မင္းသားေယာင္ ေဆာင္ထားတဲ့ ဘီလူးတစ္ေကာင္ရဲ႕ မ်က္ႏွာဖုံးပါတယ္…သိုးေရျခံဳထားတဲ့ ၀ံပုေလြ တစ္ေကာင္ပါ တယ္…ျပည္ေစာင့္နတ္ ဟန္ေဆာင္ထားတဲ့ မာရ္နတ္တစ္ေထာင္ ပါတယ္..။

အဲ့ဒီ၀တ္ရုံက လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ အနာဂတ္ကို ေဇာက္ထိုးမိုးေမွ်ာ္ ျဖစ္ေအာင္လုပ္ႏုိင္ရံုတင္မကဘူး အဲဒီ့လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ အတိတ္ကိုလည္း ေကာင္းေကာင္းၾကီးကို ဖုန္းအုပ္ျပစ္လုိက္ႏုိင္တယ္…။ဘယ္ လို၀တ္ရံုမ်ိဳးလဲ ငါ့တို႕ဘ၀ေတြရဲ႕ လွပခဲ့တဲ့ အတိတ္ေတြကို ေသြးစိမ္းရွင္ရွင္ အနာဂတ္ေတြနဲ႕လဲခဲ့တာ?

ဒီ၀တ္ရံုက ဘယ္ဘ၀ရဲ႕ ဆုေတာင္းေတြ ေကာင္းခဲ့လို႕လဲေတာ့မသိဘူး…။ အသံၾကား က်ိန္ဆဲခံရပါေစ၊ ရုပ္ျမင္ ေစာင့္ကန္ခံရပါေစ ဆိုတဲ့ဆုေတာင္းေတြနဲ႕ အရမ္းျပည့္တယ္…။ ေနာက္တစ္ခုရိွေသးတယ္ ဒီ၀တ္ရံုရဲ႕ ထူးျခားခ်က္က…။ ဒီ၀တ္ရံုကို ၀တ္လိုက္တဲ့သူတုိင္း အျဖဴ၊ အမဲ မခဲြျခားခံရေတာ့ဘဲ တံေတြး ခြက္ထဲ ပက္လက္ကေလး ေျမာခြင့္ရျခင္းဘဲ..။လူမေျပာနဲ႕ ေခြးေတာင္ဒီ၀တ္ရံုကို ျမင္ရင္ေဟာင္တယ္။

ဒီ၀တ္ရံုကို ၀တ္ထားရင္ အကုသိုလ္ကို အခမဲ့၀ယ္လို႕ရတယ္။ ငရဲျပည္ကို VISA မပါဘဲ အခ်ိန္မေရြး သြားလုိ႕ရတယ္(ျပန္လာလို႕ေတာ့မရဘူးေနာ္…ေမ့ေနမွာစိုးလို႕)။ လူေပါင္းမ်ားစြာရဲ႕ မ်က္ရည္ေတြကို မိုးေတြ တ၀ုန္း၀ုန္းရြာရြာသြန္းသလို ရြာက်ေအာင္ လုပ္လို႕ ရတယ္။အသိပညာ အတတ္ပညာရဲ႕ အဖူးအပြင့္ေတြကို ေလာင္တိုက္သြင္းၿပီး ျပာခ်ခြင့္ရွိတယ္။ကုန္ကုန္ေျပာရရင္ ငါးပါးသီလကို တရား၀င္ ခ်ိဳးေဖာက္ခြင့္ရွိတယ္။ ေကာင္းလိုက္တဲ့ ၀တ္ရံု…! လိုခ်င္ရင္ေျပာ အပိုေတြအမ်ားၾကီးရွိေသးတယ္..။

အရင္ကေတာ့ဒီလုိ၀တ္ရံုမိ်ဳးကို လူေတြေစ်းၾကီးေပး၀ယ္ၿပီး အရမ္းတန္ဖိုးထားခဲ့ၾကဖူးတယ္ ေျပာတယ္။ ဟုတ္ေတာ့လည္း ဟုတ္ေလာက္ပါတယ္။ ဒီ၀တ္ရံု ေပၚေပါက္လာတဲ့ သမိုင္းကလည္း သိပ္ကိုၾကီးျမတ္ ခဲ့တာကိုး..။ အခုေတာ့လည္း ပံုျပင္တစ္ပုဒ္လိုပါဘဲ။ ဒီ၀တ္ရံုၾကီးကို ယက္လုပ္ခဲ့တဲ့ ပုဂိၢဳလ္ၾကီးသာ ျမင္ ရင္ သူမ်ားေတာင္ သတ္စရာလိုလိုက္မွာ မဟုတ္ဘူး..။ အခုဆို ဒီ၀တ္ရုံမွာ ေသြးေတြစြန္းကုန္ျပီ..။ စြန္းေနတဲ့ေသြးေတြကို ဘယ္လိုေဆးၾကမလဲ?? ၀မး္နည္းဖို႕ေကာင္းတယ္.. သမိုင္းေတြ ျခစားကုန္ၿပီ။

ယံုၾကပါဗ်ာ..။ ဒီ၀တ္ရုံက အရမ္းကို တန္ဖုိးရွိခဲ့တာပါ..။ အခုခ်ိန္မွာ လည္းတန္ဖိုးရွိေနပါေသးတယ္..။ အနာဂတ္အတြက္လည္း တန္ဖိုးမျဖတ္ႏုိင္ေလာက္ေအာင္ မရွိမျဖစ္ အရမ္းလိုအပ္တဲ့ ၀တ္ရုံတစ္ခုပါ..။ ရွင္တို႔ ယံုမယ္ဆိုရင္ ေျပာျပပါရေစ..။ ဒီ၀တ္ရံုထဲမွာ သူရဲေကာင္းေတြရဲ႕ ၀ိဥာဥ္ေတြ ကိန္းေအာင္းေန ၾကပါေသးတယ္..။ ဒီ၀တ္ရံုဟာ သူရဲေကာင္းတစ္ေယာက္္ရဲ႕ အျမင့္ျမတ္ဆံုး သေကၤတပါ။ ဒီ၀တ္ရုံဟာ သူရဲေကာင္းတစ္ေယာက္ရဲ႕ အလွပဆံုး အိပ္မက္တစ္ခုပါ။ အနာဂတ္ရဲ႕ သူရဲေကာင္းတုိင္း ခံုမင္စြာတပ္မက္တဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္တစ္ခုပါ..။ အသံုးျပဳတဲ့ သူေတြအေပၚမူတည္ေနလို႕သာ တန္ဖိုးေတြ က်ဆင္းေနတာပါ..။

အခုအခ်ိန္မွာ ဒီ၀တ္ရုံရဲ႕ တန္ဖိုးကို ျပန္လည္ျမွင့္တင္ဖို႕ လိုအပ္ေနပါၿပီ..။ ဒီ၀တ္ရံုအေပၚ ယံုၾကည္စိတ္ ခ်မွဳေတြ..၊အားကိုး တန္ဖုိးထားမွဳေတြ ျပန္လည္ျမင့္မားလာေအာင္ ၾကိဳးစားၾကဖို႕ အခ်ိန္ေရာက္ပါၿပီ…။ စြန္းထင္းခဲ့တဲ့ အတိတ္ဆိုး၊ အရိပ္ဆိုးေတြကို လက္ေတြ႕က်တဲ့ ၾကိဳးစားမွဳေတြ၊ လုပ္ေဆာင္မွဳေတြနဲ႕ က်ရာေနရာကေန သက္ေသျပၾကဖို႕လိုအပ္ေနပါၿပီ…။ ဒီလုိမွမဟုတ္ရင္ေတာ့ ဒီ၀တ္ရုံရဲ႕တန္ဖိုးဟာ အခုအတိုင္းပဲ ေရစုန္မွာ ဆက္ေျမာေနပါလိမ့္အုန္းမယ္..။

အမွန္တရားနဲ႕ သစာတရားကို သူေတာ္ေကာင္းေတြ ခ်ီးက်ဴးဂုဏ္ယူ ၾကပါလိမ့္မယ္။ ေစာင့္ေရွာက္ၾက ပါလိမ့္မယ္..။ အမွန္တရားကို ရဲရဲရင့္ရင့္လက္ခံပါ..။ ခိုေအာင္းေနတဲ့ သူရဲေကာင္းေတြရဲ႕ ၀ိဥာဥ္ေတြကို သစာေစာင့္သိပါ..။ ဒီ၀တ္ရံုကို ယက္လုပ္ခဲ့သူရဲ႕ အဓိကရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႕ ဦးတည္ခ်က္ကို အျမဲႏွလံုး သြင္းပါ..။ ဒီလိုဆိုရင္ ဒီ၀တ္ရံုရဲ႕ တန္ဖိုးနဲ႕ အေရးပါမွဳကို ျပန္လည္ၿပီး လက္ခံနားလည္ လာၾကပါလိမ့္ မယ္။ ခံယူခ်က္ရွိရွိနဲ႕ ေရွ႕ကိုဆက္ေရွာက္ပါ..။ ေနာင္တရစရာမလိုပါဘူး..။

ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ဒီ၀တ္ရုံဟာ ေလာက၏ ျမင့္ျမတ္ေေသာ၊စြန္႕လႊတ္ အနစ္နာခံႏုိင္ဆံုးေသာ သူရဲေကာင္းမ်ားသာ ၀တ္ဆင္ခဲ့ၾကတဲ့၊၀တ္ဆင္ႏုိင္စြမ္း ရွိတဲ့ တစ္ခုတည္းေသာ ၀တ္ရံုတစ္ခု ျဖစ္ေသာ ေၾကာင့္ တန္ဖိုးထားသင့္ပါေၾကာင္း…….။ ။

မွတ္ခ်က္။ ။ ဒီ၀တ္ရံုအား စတင္ယက္လုပ္ခဲ့ေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ ေမြးေန႕အား ဒီ Post ျဖင့္ ဂုဏ္ျပဳအပ္ပါသည္။

မူရင္းပို႔စ္ကို ေရးသားသူမွာ Blackdream21 ျဖစ္ပါတယ္။

13th February

Here is the picture link
http://i240.photobucket.com/albums/ff3/Cuttiepinkgold/bogyoke-bday.png
I can't upload photo easily and I can't create new post easily too. And I can't see Myanamr font so I just paste to new post form and I don't know whether you may see or not. If not go to here: http://www.cuttiepinkgold.info/2008/02/93th-birthday-of-bogyoke-aung-san.html :D

ေအာင္ဆန္းဇာနည္

ေဖေဖာ္၀ါရီ ၁၃ မွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေမြးေန႔ပါ
၁၉၁၅ ေရွ႕ေနဦးဖာသား
ဇာတိနတ္ေမာက္ မေကြးခရိုင္
သိၾကမ်ားခုတိုင္
ၾကံ႕ၾကံ႕ခိုင္တဲ့ဇာနည္ဘြား
မိခင္ေဒၚစုသား။

၁၉၄၇ ေျပာင္းၾကြတမလြန္
မ်က္ရည္သြန္လို႕ ဘ၀င္ညိႈး
ဇူလိုင္တစ္ဆယ့္ကိုး ။
ၿပည္ေထာင္စုရဲ႕ေက်းဇူးရွင္
ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို႕ဖခင္
္ေကာင္းေစခ်င္တဲ့မွာစကား
ငါတို႕မေမ့အား ။
ျပည္ေထာင္လြတ္ေရးၾကိဳးပမ္းေအာင္
ျပည္ခ်စ္တို႕ေခါင္းေဆာင္
ဆိုရွယ္လစ္ေဘာင္လမ္းစဥ္မ်ား
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ခ်မွတ္သြား။

ျမန္မာလူငယ္ေလးမ်ား အဂၤလိပ္စာ တိုးတက္ေရး

ျမန္မာလူငယ္ေလးမ်ား
တိုးတက္ေရး အဂၤလိပ္စာ
သား(တက္တိုး)

လူငယ္မ်ားအတြက္ အမွာစကား ဆိုရမယ္။ ဆိုေပးပါလို႔ ဆရာမ ဧဧသန္းက ေျပာေတာ့ ေခါင္းထဲမွာ ခ်က္ျခင္းေရာက္လာတဲ့ အေၾကာင္းကေတာ့ ယခုအခ်ိန္အခါမွာ အထူးလိုအပ္ေနတဲ့ `အဂၤလိပ္စာသင္ၾကားေရး´ပဲ။ တို႔တိုင္းျပည္အနာဂတ္ျဖစ္တဲ့ မ်ဳိးဆက္သစ္ ျမန္မာလူငယ္ေလးေတြကို ေလ့လာၾကည့္ခဲ့တယ္။ တိုင္းျပည္အနာဂတ္ျဖစ္တဲ့ မ်ဳိးဆက္သစ္ လူငယ္ေလးေတြ ေတာ္ၾကပါတယ္။ ကိုယ္ရည္ကိုယ္ေသြး ျမင့္ၾကတယ္။ ဉာဏ္ရည္လဲ ေကာင္းတယ္၊ ႀကိဳးလဲ ႀကိဳးစားၾကတယ္။ သို႔ျဖစ္ပါရက္န႔ဲ ထင္တိုင္း တစ္ဟုန္ထိုး အတက္ေႏွးေနတာ ေတြ႕ရတယ္။ လူငယ္အမ်ားစုကို ဆိုလိုခ်င္တာပါ။ အဲဒါ ဘာေၾကာင့္လဲ။ အခ်က္တစ္ခ်က္ကေတာ့ အဂၤလိပ္စာတတ္ကၽြမ္းမႈမွာ လိုေနလို႔ပဲ။ အေရးအသား၊ အေျပာအဆို နားလည္ႏိုင္မႈ၊ အသံထြက္ စသည္တို႔ေပါ့။
အဂၤလိပ္စာ သင္ၾကားေရးဆိုရာမွာ ဆယ္တန္းေအာင္ၿပီးသား၊ ဘြဲ႕ရၿပီးသား၊ အလုပ္ခြင္၀င္ေနတဲ့ သူမ်ားကို အထူးဆိုလိုတယ္။ ၁၀ တန္းေက်ာင္းသားေတြလဲ မွတ္သားထားႏိုင္ပါတယ္။ ၁၀ တန္းေက်ာင္းသားေတြက ေက်ာင္းစာ က်က္ခ်ိန္ ေပးေနၾကရေတာ့ အဲဒီဖက္မွာ အခ်ိန္အမ်ားႀကီး ယူၾကရတယ္။ ေက်ာင္းစာအမွတ္မ်ားဖို႔က အဓိက ျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ပါ။
မိမိဘ၀ တိုးတက္ရာ တိုးတက္ေၾကာင္း ႀကိဳးစားေနၾကသူေတြအတြက္ အဂၤလိပ္စာဟာ အျပည္ျပည္သုံး ဘာသာစကားမို႔ အဓိက လိုအပ္တာ အထူးမဆိုလုိဘူး။ လူတိုင္း သေဘာေပါက္ၾကတယ္။ ဒီအဂၤလိပ္စာ တတ္ကၽြမ္းျခင္း မတတ္ကၽြမ္းျခင္းနဲ႔ လူတစ္ေယာက္ကို ဘယ္လို ဆုံးျဖတ္ၾကသလဲ အဂၤလိပ္ စကားကို မိခင္ဘာသာမဟုတ္တဲ့သူတို႔ေျပာၾက၊ ေရးၾကတဲ့အခါ အဂၤလိပ္တို႔၊ အေမရိကန္စတဲ့ တိုင္းရင္းသား (native speaker) တို႔က ထိုသူတို႔ရဲ႕ အဂၤလိပ္စာအဆင့္ကို ၾကည့္ၿပီး ထိုသူတို႔ရဲ႕ အဆင့္ကို အသိအမွတ္ျပဳၾကတယ္။
``မင္း အဂၤလိပ္စာကို ဘယ္မွာ သင္ခဲ့သလဲ´´
``မင္း ဘယ္ေက်ာင္းက (အဂၤလန္ကလား၊အေမရိကန္ကလား၊ ေအာက္စဖို႔ဒ္ တကၠသိုလ္ကလား၊ ဟားဘစ္တကၠသိုလ္ကလား) ေအာင္တာလဲ စတဲ့ စကားေတြ ထြက္လာတတ္တယ္။ အသံမွန္မွန္ ဌာန္က႐ိုဏ္းက်က် ေျပာတတ္ဆိုတတ္ရင္ ေက်ာင္းေကာင္းမွာ ေနခဲ့လို႔ေပါ့။ ဒါဟာ တိုင္းတာစရာ ေပတံတစ္ခုပဲ။ အေရွ႕တိုင္းမွာ၊ အိႏၵိယ၊ တ႐ုတ္၊ ယိုးဒယား၊ ဖိလစ္ပိုင္၊ ဂ်ပန္၊ အင္ဒိုနီးရွား၊ မေလးရွား စသူတို႔ရဲ႕ အဂၤလိပ္စကားကို native speaker တို႔က ဘ၀င္ကမ်ၾကဘူး။ စကားပ်က္ရယ္လို႔ ဆိုၾကတယ္။ ဥပမာ ဖိလစ္ပိုင္မွာ သူတို႔ရဲ႕ မိခင္ဘာသာစကား Taglog တက္ဂေလာက္ရဲ႕ ေနာက္ခံနဲ႔ ေရာယွက္ၿပီး ေျပာတဲ့ အဂၤလိပ္စကားကို Taglish။ စင္ကာပူမွာ ေျပာတဲ့ အဂၤလိပ္ကို Singlish စသည္ျဖင့္ ဆိုၾကတယ္။ အဂၤလိပ္စကားမ်ား (The Englishes)လို႔ ဆိုတယ္။
အသုံးမ်ားတဲ့ ဘယသာစကားတစ္ခုက အသုံးျပဳတဲ့ လူမ်ဳိး၊ ေဒသ၊ ယဥ္ေက်းမႈအလိုက္ ေဒသစကားအျဖစ္ ကြဲခြဲတတ္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ဘာသာစကားအသစ္တစ္ခုလဲ ျဖစ္လာတတ္တယ္။ ဥပမာ လက္တင္ဘာသာကေန ျပင္သစ္၊ အီတာလ်ံ၊ စပိန္စကားေတြ ျဖစ္လာသလိုေပါ့´´ လို႔။
Singlish Bad, English Good ဆိုတဲ့ ေဆာင္းပါးမွာ ေတြ႕ရတယ္။
အခု Singlish ကို ၾကည့္။
“Government say Singlish (-0 no good, (-) must learn how to speak proper, English. it (-) a bit the difficult. How can (-)?”
သဒၵါမက်၊ စနစ္မက်တာ ေတြ႕ရမယ္။ ဆိုလိုခ်င္တာကိုသာ ေျပာလိုက္တာပါပဲ။ ဒါ့အျပင္ အသံထြက္၊ အဆြဲအင္၊ အျဖတ္အေတာက္ေတြလဲ မသင့္တာေတြမ်ားတယ္။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ အဂၤလိပ္စာ သင္ၾကားေနတာဟာ ကမာၻတစ္၀ွမ္းကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ နားလည္ႏိုင္ေအာင္လို႔၊ ကမာၻတစ္၀ွမ္းက ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို နားလည္ႏိုင္ေအာင္လို႔ပါ။ ဒါေၾကာင့္ စံခ်ိန္မီ အဂၤလိပ္စာကို ေရးႏိုင္ေျပာႏိုင္ဖို႔ အေရးႀကီးပါတယ္။
တစ္ခုဆိုတာက ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏိုင္ငံသားရဲ႕ တစ္၀က္ဟာ ပညာတတ္ မဟုတ္ၾကပါဘူး။ သူတို႔ဟာ Singlish ကိုပဲ သုံးၾကရတယ္။ စီးပြါးေရးအရေကာ၊ လူမႈေရးအရပါ သူတို႔ နစ္နာၾကလိမ့္မယ္လို႔ စင္ကာပူ ေခါင္းေဆာင္ေဟာင္း လီကြမ္းယူက ဆိုပါတယ္။
ဒီလို broken English နဲ႔ မဟုတ္ပဲ၊ မွန္ကန္တဲ့ Standard English နဲ႔ဆို ႏိုင္ငံတကာမွာ မ်က္ႏွာရတယ္။ Standard English ကို မေျပာႏိုင္ေတာ့ဘူးလား။ ခက္လို႔လား။ မခက္ပါ။ အနည္းငယ္ သတိျပဳ ေလ့က်င့္ရင္ ရတာပါပဲ။
အေျခခံက်က် အခ်က္တစ္ခ်က္ကေတာ့ စာဖတ္မ်ားဖို႔ပဲ။ “Reading makes a full man.” စာဖတ္ျခင္းဟာ လူကို ျပည့္၀ေစတယ္လို႔ ဆရာႀကီး Francis Bacon က ဆိုတယ္။ စာဖတ္ရင္ ဖတ္ရင္း ျပည့္မွန္းမသိ ျပည့္ျပည့္လာတယ္။ ဘာသာစကားေရာ၊ စာထဲက ဗဟုသုတပညာေရာ ရတယ္။ စာဖတ္ဖို႔ပဲ လိုတယ္။
စာဖတ္ရင္ အသံထြက္ဖတ္ပါ။ မွားမွာ မရွက္ပါနဲ႔။ အသံထြက္ဖတ္မွ မိမိကိုယ္ကိုယ္မိမိ ယံုၾကည္မႈ ရွိလာမယ္။ မတတ္တာရွိရင္ တတ္နားလည္သူထံမွာ ႀကံဳရင္ႀကံဳသလို ဆည္းပူးမွတ္သားပါ။ ကက္ဆက္ေခြေတြ၊ CD ဓာတ္ျပားေတြနဲ႔ စကားေျပာထား၊ စာဖတ္ထားတာေတြ ရွိပါတယ္။ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ အဂၤလိပ္လူမ်ဳိး၊ အေမရိကန္လူမ်ဳိးတို႔ ဖတ္တာနားေထာင္ပါ။ အသံမွန္ရပါမယ္။ ယခုေခတ္မွာ ကြန္ပ်ဴတာေတြ ထြန္းကားသမို႔ CD-Rom လို႔ေခၚတဲ့ CD ဓာတ္ျပားေတြ၊ Talking Dictionary အသံထြက္ အဘိဓာန္ေတြ ရွိေနပါၿပီ။
အကူညီရစရာေတြ အမ်ားႀကီးပါ။ သူတို႔လို အသံမွန္ေအာင္ ေလ့က်င့္ပါ။ တျဖည္းျဖည္း ရလာမွာပါ။ အသံထြက္မွန္ဖို႔သာ လိုပါတယ္။ ဘိုဆန္ဖို႔၊ ဟန္လုပ္တဲ့ အသံႀကီးေတြနဲ႔ ေျပာဖို႔မလိုပါ။ ျမန္မာေတြဟာ အိႏၵိယ၊ ဂ်ပန္၊ မေလး စသူတို႔နဲ႔ မတူ၊ ထူးျားတာက အဂၤလိပ္အသံ (တျခားဘာသာစကားရဲ႕ အသံေတြပါ။ ဥပမာ ဂ်ပန္၊ ကုလား) ပီပီသသ ထြက္ႏုိင္တယ္။ ဒီအရည္အခ်င္းကို ျမန္မာမွာသာ ေတြ႔ရတယ္။
စာဖတ္ရာမွာ စာေရးဆရာႀကီးမ်ားျဖစ္တဲ့ Charles Dickens, Nathaniel Hawthorn, Ernest Hemingway, O.Henry စသူတို႔ရဲ႕ စာေတြကို ဖတ္ပါ။ တတ္ႏိုင္ရင္ မူရင္ဖတ္ပါ။ ခက္မယ္ထင္ရင္ လြယ္ကူေအာင္ ျပန္ေရးသားထားတဲ့ Simplified Edition မ်ားဖတ္လို႔ ရပါတယ္။ ဒီစာေပေတြကို ေအာ္စကာဆု၊ တိုနီဆု၊ ဂရမၼီဆု ႐ုပ္ရွင္ႏွင့္ ျပဇာတ္ မင္းသား မင္းသမီးတို႔ ဖတ္ထားတဲ့ အသံထြက္ စာအုပ္ (audio books) ေတြလဲ ရွိပါတယ္။ ဆရာႀကီးေတြရဲ႕ အေရးအသားဟာ မွန္တယ္၊ ရွင္းတယ္၊ ထိေရာက္တယ္၊ လွတယ္။
မိမိပတ္၀န္းက်င္မွာ အဂၤလိပ္စာ၊ အဂၤလိပ္စကားေတြနဲ႔ ၀န္းရံထားေအာင္ ဖန္တီးပါ။ အဂၤလိပ္သီခ်င္း၊ အသံထြက္ဇာတ္လမ္း၊ ေဟာေျပာခ်က္ သတင္းေၾကျငာခ်က္၊ အျပန္အလွန္ စကားေျပာၾကျခင္း၊ စာဖတ္ျခင္း စသည္တို႔ ကက္ဆက္နဲ႔ CD ေတြမွာ ရွိပါတယ္။ မျပတ္နားဆင္ပါ။ မိမိ နားအက်င့္ပါလာလိမ့္မယ္။ အသံထြက္ဖတ္ရင္ ပါးစပ္အက်င့္လဲ ပါလာလိမ့္မယ္။ စကားေျပာရဲလာလိမ့္မယ္။
အဂၤလိပ္စာႏွင့္ စကားတတ္ကၽြမ္းေရး ဦးတည္ၿပီး သင္တန္းဖြင့္ဖူးတယ္။ လုပ္ငန္းခြင္က ဘြဲ႕ရၿပီးသား လူငယ္ေတြမ်ားတယ္။ သူတို႔ရဲ႕ လုပ္ငန္းခြင္မွာ ဧည့္ခံပြဲ၊ ကုမၸဏီမွ ထုတ္ကုန္မ်ားအေၾကာင္း၊ ရွင္းလင္းပြဲ စသည္တို႔မွ ႏိုင္ငံျခားသားေတြနဲ႔ ေျပာဆို ဆက္ဆံ ရတယ္။ ပစၥည္းတစ္ခု အေၾကာင္းကို စင္ျမင့္ေပၚတက္ ရွင္းျပရာမွာ မိမိ က်င္မွတ္ထားတဲ့အတိုင္း ရြတ္ျပႏိုင္ရင္ အေထာက္အကူ ေတာ္ေတာ္ရလို႔ ေခ်ာေမေျပျပစ္ႏိုင္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ပရိသတ္က ေမးခြန္းျပန္ေမးရင္ေတာ့ စိတ္ကို ညစ္သြားေတာ့တာပဲ။ တစ္ဖက္က ေမးတာကို လုံးေစ့ပတ္ေစ့ နားမလည္၊ ကိုယ္ျပန္ေျဖတာကလဲ တလြဲ၊ စကားကို ေခ်ာေမာေအာင္၊ မွန္ကန္ေအာင္လဲ ႀကိဳၚစားေနရရင္ေတာ့ ေသခ်င္ေစာ္ကို နံသြားေတာ့တာပဲ။
အဲဒီကိစၥေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ့္သင္တန္းကို လာတက္ၾကသတဲ့။
ကၽြန္ေတာ္က ပုံျပင္၊ ဇာတ္လမ္းကေလးမ်ား၊ သတင္း အတိုအထြာေလးမ်ား၊ စိတ္၀င္စားဖြယ္ရာမ်ား အသံမွန္မွန္ ႀကိဳးစားဖတ္ျပတယ္။ သင္တန္းသားမ်ားကိုလည္း ဖတ္ခိုင္းတယ္။ ေလ့က်င့္ေပးတယ္။ အဲဒီအခါ -
``ကၽြန္ေတာ္တို႔ (ကၽြန္မတို႔) က စကားေျပာတတ္ခ်င္တာ´´ လို႔ ေျပာၾကတယ္။ သူတို႔ စာမဖတ္ခ်င္ၾကဘူး။ ဖတ္လဲ မဖတ္ၾကဘူး။ ဖတ္ခုိင္းရင္လဲ မွန္ေအာင္၊ ပုံစံက်က် သဘာ၀က်က် မဖတ္ႏိုင္ၾကဘူး။ ဒီေတာ့ `၀မ္းစာ´မွ မရွာပဲ။ ဘယ္ႏွယ့္လုပ္လို႔ ၀မ္းထဲက အံထြက္လာစရာ အဂၤလိပ္စာ ရွိမွာတုန္း။ ဒါကို သေဘာမေပါက္ၾကဘူး။ တစ္သက္လုံး အလြတ္က်က္လာၾကတယ္။ ငွက္ေပ်ာသီး အခြံႏြာေၾကြးသလို အဆင့္သင့္မွ စာသင္ယူတတ္ခံၾကလာေတာ့ ဘာသာစကား တစ္ခုကို အခ်ိန္ၾကာၾကာ မျပတ္တမ္း ေလ့က်င့္ဆည္းပူးမွ တတ္ႏိုင္မယ္ဆိုတာ သေဘာမေပါက္ၾကဘူး။
တပည့္ ဆရာ၀န္ကေလးတစ္ေယာက္ရွိတယ္။ ေဆးပညာေတာ္တယ္။ အဂၤလိပ္ဘာသာလဲ မည့္ပါဘူး။ အေျပာအဆို အေရးအသားမွာ အမွားေတာ့ မကင္းဘူးေပါ့။ သူက အဂၤလန္မွာ ဘြဲ႕လြန္သင္ဖို႔ ႀကိဳးစားေနလို႔ IELTS လက္မွတ္ ေျဖရမယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ဆီမွာ လာက်င့္တယ္။ [အျမင့္ဆုံး (၁၀)မွတ္] မွာ (၇) မွတ္နဲ႔ ေအာင္ျမင္တယ္။ ဒီစာေမးပြဲ မေျဖခင္ ၆လ၊ ၇လေလာက္ ေန႔တိုင္း အသံထြက္က်င့္တယ္။ နားယဥ္ေအာင္ ကက္ဆက္နားေထာင္တယ္။ အခုဆို အဂၤလန္မွာ (၂)ႏွစ္ေက်ာ္ပါၿပီ။ ကၽြန္ေတာ့္ဆီ e-mail မျပတ္ပို႔တယ္။ စာအေရးအသား အေတာ္ တက္လာတယ္။ အသုံးအႏႈန္းေတြ သဘာ၀က်က် သုံးႏိုင္လာတယ္။ အထိအေတြ႕ မ်ားလာတာေၾကာင့္ တိုးတက္မႈ မ်ားလာတယ္လို႔ ဆိုႏိုင္တယ္။
ဒီလို အျပင္းအထန္က်င့္မွ ဒီေလာက္ပဲရတာ။ က်ဴရွင္တက္၊ က်ဴရွင္ဆင္းၿပီး စာအုပ္ေဘးခ်ၿပီး ေမ့လိုက္တဲ့ စာသင္သားမ်ား ဘယ္ႏွယ့္ေနပါမလဲဆုိတာ ေျပာစရာမလိုပါဘူး။
ဒီေတာ့ အခ်ဳပ္ဆိုရရင္ အဂၤလိပ္စာကို အခုသင္၊ အခုေျပာလို႔ မရႏိုင္ပါဘူး။ မျပတ္တန္း ႀကိဳးစားေနရမွာပါ။ မၿပီးစတန္း မဆုံးစတန္းလဲ ေလ့လေနရမွာပါ။ မၿငီးစတန္းလဲ ဖတ္ေနရမွာပါ။
``တစ္ေန႔ကို စကားတစ္လုံးသင္ျပရင္ တစ္လကို စာလုံးသုံးဆယ္၊ တစ္ႏွစ္ကုန္ရင္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား သင္ပါလားေမာင္ရယ္၊ အဂၤလိပ္စာကိုကြယ္ ဒစ္ရွင္နာရီ (dictionary) ၀ယ္ၾကည့္လွ်င္ သိႏိုင္ပါမယ္´´
ဆိုတဲ့ ဆရာႀကီး ေရႊတိုင္ၫႊန္႔ရဲ႕ “What ဆိုတာ ဘာလဲ” သီခ်င္းကေလးလိုေပါ့။ တစ္ေန႔နည္နည္းနဲ႔ မျပတ္ဖတ္မွတ္ ေလ့လာသြားရင္ တစ္ႏွစ္ဆို ေတာ္ေတာ္ရေနပါၿပီ။
ဒီပညာ ေရႊအိုးႀကီးဟာ တစ္ေန႔တျခား ျပည့္လို႔ လာမွာ ပါ။ ဒီေရႊအိုးႀကီးဟာ သုံးလို႔လဲ မကုန္ပါဘူးကြယ္။

သား (တက္တိုး)
၇-၁၂-၂၀၀၃

13th February

General Aung San (Bogyoke Aung San) February 13, 1915 – July 19, 1947) was a Burmese revolutionary, nationalist, general, and politician.
Aung San founded the modern Burmese military (the Tatmadaw) on December 26, 1942 in Bangok with the historic Thirty Comrades. He was instrumental in bringing about Burma's independence, but was assassinated six months before its final achievement. He is recognized as the leading architect of independence, and the founder of Union of Burma. Affectionately known as "Bogyoke" (General), Aung San is still widely admired by Burmese people, and his name is still invoked in Burmese politics to this day.
Aung San is the father of Nobel Peace laureate Aung San Suu Kyi.

This article is part ofthe History of Burma series Early history of BurmaPyu city-states (c. 100 BC–c. 840 AD)Mon kingdoms (9th–11th, 13th–16th, 18th c.)Bagan Dynasty (849–1287, 1st Empire)Ava (1364–1555)Pegu (1287-1539, 1747-1757)Mrauk U (1434-1784)Taungoo Dynasty (1486–1752, 2nd Empire)Konbaung Dynasty (1752–1885, 3rd Empire)Wars with Britain (1824–1826, 1852, 1885)British Arakan (1824-1852)British Tenasserim (1824–1852)British Lower Burma (1852–1886)British Upper Burma (1885–1886)British rule in Burma (1824–1942, 1945-1948)Nationalist movement in Burma (after 1886)Aung San Japanese occupation of Burma (1942–1945)Democratic period (1948-1962)U Nu and U Thant 1st military rule (1962–1989)Ne Win 8888 Uprising (1988)Aung San Suu Kyi 2nd military rule (1989–present)Saffron Revolution (2007)

'

Autorun ဖိုင္ေလးလုပ္ၾကရေအာင္

အခုလို ပုံေလးေတြ ခင္ဗ်ားရဲ႕ My Computer ထဲက hard disk drive မွာ၊ ခင္ဗ်ားရဲ႕ Memory stick မွာ ေပၚခ်င္သလား? လြယ္ပါတယ္ဗ်ာ။ autorun.inf ဆိုတဲ့ ဖိုင္ေလးကို ကိုယ့္ drive ထဲ ထည့္ေပးထားလိုက္ပါ။ အခ်က္ႏွစ္ခ်က္ပဲလိုတယ္။ ပထမအခ်က္က ကိုယ္ထည့္ခ်င္တဲ့ icon ပုံေလးရွိရလိမ့္မယ္။ မရွိရင္ ဒီမွာ ရွာလိုက္ရင္ရပါတယ္။ ဒုတိယအခ်က္ကေတာ့ ဒီ autorun ဖိုင္ပဲေပါ့။ autorun ဖိုင္လုပ္ဖို႔အတြက္ notepad (Start>run>notepad) ထဲမွာ ဒီစာေၾကာင္းေလးေတြ copy ကူးလိုက္ေပါ့ဗ်ာ။

[Autorun]
icon=your icon name.ico

ဖိုင္ name ကို autorun.inf ဆိုၿပီး ကိုယ့္ hard disk ထဲမွာ save လုပ္ထားလိုက္ပါ။ ၿပီးရင္ေတာ့ icon ဖိုင္နဲ႔ autorun ဖိုင္ကို ခင္ဗ်ားရဲ႕ stick ထဲကို ထည့္ထားလိုက္ေပါ့ဗ်ာ။ သြားေလရာ ဘယ္စက္မဆို (ကၽြန္ေတာ္သိသေလာက္) ကိုယ္ေရြးထားတဲ့ပုံေလး ေပၚေနလိမ့္မယ္။ hard disk မွာ ေပၚခ်င္လည္း ဒီအတိုင္းပဲ (c:) ထဲမွာ ေပၚခ်င္ရင္ c: ထဲသြား paste လုပ္ထားလိုက္။ D: ဆိုလဲ ဒီအတိုင္းပဲေပါ့။ CD ကူးရင္လည္း ဒီႏွစ္ဖိုင္ကို ထည့္ကူးလိုက္ရင္ icon ေလးေျပာင္းသြားလိမ့္မယ္။
Memory Stick ေတြကို virus အမ်ားဆုံး၀င္တတ္ပါတယ္။ virus ပါမပါ ဘယ္လိုသိႏိုင္မလဲ??? လြယ္ပါတယ္။ အထက္က ဖိုင္နွစ္ဖိုင္ (autorun.inf + icon file) ႏွစ္ခုထည့္ေပးထားလိုက္။ ပုံမွန္အတိုင္းပဲဆို ကိုယ့္ icon ေလး ေပၚေနမွာ။ virus ၀င္ေနၿပီဆိုရင္ေတာ့ virus က autorun file ကို overwrite လုပ္သြားတဲ့အတြက္ icon ေလးမေပၚႏိုင္ေတာ့ဘူး။ အဲဒီအခါမွာ ကိုယ့္ရဲ႕ stick ထဲ virus ေရာက္ေနၿပီ။ Virus Scan လုပ္ၿပီး ရွင္းေပေတာ့ဗ်ာ။ virus မရွိေတာ့ဘူးဆိုရင္ ကိုယ့္စက္ထဲ သိမ္းထားတဲ့ autorun.inf ကို Virus ေၾကာင့္ ေျပာင္းသြားတဲ့ autorun ဖိုင္ေနရာမွာ အစားထိုးေပးလိုက္ပါ။ အဲသလိုဆိုရင္ အျခားစက္သြားၿပီး stick သြားတပ္လည္း icon ေလးေပၚေနသေရြ႕ ကိစၥမရွိေတာ့ဘူး။ ၿပီးေတာ့ stick ေတြ ဖြင့္မယ္ဆိုရင္ virus scan အရင္လုပ္ ၿပီးမွ right click နဲ႔ explore ကေန ဖြင့္တာ အႏၱရာယ္အကင္းဆုံးပဲ။ ပုံေလးေပၚေနတယ္ဆိုရင္ကေတာ့ စိတ္ခ်လက္ခ် double click ႏွိပ္ဖြင့္လို႔ရတယ္။ အဆင္ေျပမွာပါ။
virus အႏၱရာယ္ ကင္းေ၀းၾကပါေစ။

အသံေတြၾကားေနရတယ္

ခုတစ္ေလာ အသံေတြ ၾကားေနရတယ္ဗ်ာ။ Virus ေႏွာက္ယွက္လို႔ computer ပ်က္တယ္ဆိုတဲ့ အသံေတြပါ။ အဲဒါက ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ကိုယ့္ရဲ႕ Operating System ကို ေကာင္းေကာင္းမျပဳစုလို႔ပဲဗ်။ Windows ေတြကလဲ လူေတြ အ၀တ္အစား အသစ္ေတြ၀တ္ၾကသလို သူတို႔အတြက္လည္း latest (high-priority) update ေတြကို ၀တ္ေပးရမယ္။ ဒါေပမယ့္ ကြန္ပ်ဴတာဆိုရင္ ေတာ္႐ုံလူေတြက မကလိခ်င္ၾကဘူး။ လက္ရွိသုံးလို႔ရတဲ့ အေနအထားကေန ပိုဆိုးသြားမွာစိုးလို႔ ဆိုၿပီး ဒီအတိုင္းပဲ ပစ္ထားလိုက္က်တယ္။ ဒါေပမယ့္ ကိုယ့္ကြန္ပ်ဴတာကို ကုိယ္တိုင္ မထိန္းသိမ္း၊ မၿပဳစုဘူး ဆိုရင္ ျပႆနာကို ဖိတ္ေခၚသလို ျဖစ္ေနမွာေပါ့ဗ်ာ။

ဒီမွာ ဒီအခ်က္ေလးေတြကို မွတ္ထားလိုက္ပါ။ သိပ္မခက္ပါဘူး။ ေခါင္းေျခာက္ရမယ့္ အေနအထားနဲ႔ လြတ္ေနေအာင္လို႔ပါ။

၁။ ကိုယ့္စက္က Internet ခ်ိတ္ထားတယ္ဆိုရင္ Automatic Updates ကို ဖြင့္ထားလိုက္ပါ။ Windows က သူ႕ဖါသာသူ download လုပ္ၿပီး update ကို install လုပ္သြားလိမ့္မယ္။ Automatic Updates ကို ေဒါင္းလုပ္ လုပ္ခ်င္ရင္ေတာ့ ဒီေနရာကို သြားၾကည့္လိုက္ဗ်ာ။

Automatic Updates ကိုဖြင့္ရန္

>> Control Panel (Start>Settings>Control Panel) ထဲက System ဆိုတာကို Click ပါ။ ေနာက္ထပ္ System properties window ထပ္ေပၚလာလိမ့္မယ္။ အဲဒီကမွ Automatic Updates tab ကို ေရြးပါ။ ၿပီးရင္ေတာ့ Automatic Updates radio button ကို ေရြးလိုက္ေပါ့ဗ်ာ။ အခ်ိန္ကေတာ့ ကိုယ္သုံးတတ္တဲ့ အခ်ိန္ကို ေရြးထားလိုက္ပါ။ ဒါမွ မဟုတ္လဲ ဒုတိယတစ္ခုကို ေရြးထားလည္းရပါတယ္။

၂။ Microsoft Office ကို သုံးရင္လည္း Update လုပ္သင့္တာေပါ့။ ဒီေနရာကို သြားလိုက္ပါ။

၃။ Antivirus နဲ႔ Spy ware program အမ်ားႀကီးေတြထဲက ယုံၾကည္ရမယ့္ တစ္ခုခု ကို ေရြးၿပီး install လုပ္ထားဖို႔လည္း မေမ့ပါနဲ႔။ (Kaspersky, Norton Antivirus, Nod32, AVG, McAfee, XoftSpy, Spyware SE, etc.)

၄။ Firewall ပါ ပါတဲ့ Bit defender လိုမ်ဳိးလည္း ေကာင္းပါတယ္။

ဒါ့အျပင္ ေခါင္းသိပ္ေျခာက္စရာ error ေတြ မေတြ႔ရေအာင္ ဒီ program ေလေတြကို run ေပးရေအာင္။ တစ္ပါတ္တစ္ခါေလာက္ဆို ရပါတယ္။

Disk Cleanup

Defrag

Full-system Scan for viruses, and Spyware and others malware.

virus ကင္းစင္ ကြန္ပ်ဴတာတစ္ခြင္ :D စိတ္အေႏွာက္အယွက္ ကင္းစင္စြာျဖင့္ အမ်ားအက်ဳိး သယ္ပိုးႏိုင္ပါေစဗ်ာ။ ဤေနရာမွ ရယူထားပါတယ္။

အတြင္းမွ အျပင္သို႔

- ငယ္ရြယ္၊ လြတ္လပ္
အကန္႔သတ္မဲ့စိတ္ကူးနဲ႔
ငါ့ရဲ႕အိပ္မက္ထဲမွာ
``ကမာၻႀကီးကို ေျပာင္းပစ္မယ္´´ ။
- အသက္ကေလးရလာ
`ပညာ´ဆိုတာ နည္းနည္းသိ
ျပန္ၾကည့္လိုက္ေတာ့မွာ
``ကမာၻႀကီးဟာ ကမာၻႀကီးပါပဲ . . .´´ ။
- အိပ္မက္ကို ေစ်းဆစ္
ငါခ်စ္တဲ့ငါ့တိုင္းျပည္
တစ္ခုခုျဖစ္ရမည္ေပါ့
သည္တစ္ခါလည္း
``တုိင္းျပည္ဟာ တုိင္းျပည္ပါပဲ . . .´´ ။
-ဘ၀ရဲ႕ဆည္းဆာခ်ိန္
အိပ္မက္ေတြ အရွိန္ကုန္စ
ဇနီးမယား သမီးသားအတြက္
ေပးဆပ္ဖို႔ ႀကိဳးစားဆဲ
သူတို႔လည္း သူတို႔ဘာသာ
``မိသားစုဟာ ဒီအတိုင္းပါပဲ . . .´´ ။
-ေသရာေညာင္ေစာင္း
လဲေလ်ာင္းခ်ိန္ေရာက္ေတာ့မွ
ငါ သိရၿပီ (ပထမဦးဆုံးအႀကိမ္ပါ)
``ငါဟာ ငါပဲ၊ ဘာမွ မေျပာင္းလဲ . . .´´ ။

အဂၤလိကန္ ဘုန္းေတာ္ႀကီးတစ္ပါး ေရးခဲ့တာပါ။ အိုမင္းတြင္းဆုံးအခ်ိန္ ေရာက္ေတာ့မွ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ျပန္ေတြ႕လိုက္ရတဲ့ ဖြင့္ဟ၀န္ခံခ်က္ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ ခင္ဗ်ားတို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔မွာ အိပ္မက္ေတြ ရွိၾကပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ အိပ္မက္မက္တာ အျပစ္မဟုတ္ပါဘူး။ အိပ္မက္ မမက္တတ္တာကသာ အျပစ္ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ မ်ားေသာအားျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ အိပ္မက္ေတြဟာ အစီအစဥ္ မွားေနသလားပဲ။
အထက္မွာ ဖြင့္ဟ၀န္ခံခဲ့တဲ့ အဂၤလိကန္ဘုန္းေတာ္ႀကီးလိုပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ငယ္အိပ္မ္က္ေတြဟာ သိပ္ႀကီးသိပ္က်ယ္ေလ့ ရွိၾကတာကိုး။ ကမာၻႀကီးနဲ႔ ခ်ီတယ္။ ေလာကႀကီးနဲ႔ ခ်ီတယ္။ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ အိပ္မက္ေတြ က်ဳံ႕က်ဳံ႕သြားလိုက္တာ ေနာက္ဆုံးအိမ္ တံစက္ၿမိတ္ေအာက္ ေရာက္သြားေရာ။ ႀကီးရာက ငယ္လာတဲ့သေဘာ။ အျပင္က အတြင္းကို က်ဳံ႕လာတဲ့သေဘာေပါ့။ အေရးအႀကီးဆုံး ပထမေျခလွမ္းျဖစ္တဲ့ `မိမိကုိယ္ကိုယ္ ေျပာင္းလဲေရး´ ဆိုတာကိုေတာ့ ေသရာေညာင္ေစာင္းေပၚေရာက္ေတာ့မွပဲ သတိရၾကေတာ့တယ္။ တခ်ဳိ႕ဆိုရင္ တစ္ဘ၀သာ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းသြားေရာ၊ တစ္ခါမွ မစဥ္းစားမိခဲ့ၾကဘူး။
လမ္းမေလွ်ာက္တတ္ခင္ ေလးဘက္သြားရတယ္။ အခ်ၤာမတတ္ခင္ အလီက်က္ရတယ္။ အထက္တန္းမေအာင္ပဲ တကၠသိုလ္တက္လို႔မရဘူး။ ဘ၀မွာ ျဖတ္လမ္းမရွိပါဘူး။ အတြင္းကေန အျပင္ကို တစ္ဆင့္ၿပီး တစ္ဆင့္ ခ်ဲ႕သြားရတာမ်ဳိးပါ။ ဒီေတာ့ အိပ္မက္ေတြ မက္ၾကပါ။ ကိစၥမရွိပါဘူး။ အေရးႀကီးတာ အိပ္မက္ကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ဖို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကုိယ္ အရင္ေျပာင္းဖို႔ ျဖစ္ပါတယ္။
ဘ၀တစ္ခုရဲ႕ အစျပဳရာ မိဘ မဟုတ္ဘူး။ ကိုယ္ကုိယ္တိုင္ပါ။ ဒီအတြက္ ပထမဆုံးလုပ္ရမွာက ``မွန္´´ ၾကည့္ဖို႔ပဲ။ မွန္ထဲမွာ ေပၚလာမယ့္ ကိုယ့္ရဲ႕ ကိုယ္ပြားပုံရိပ္ဟာ ကုိယ့္အတြက္ အေရးအႀကီးဆုံးပဲေလ။ မွန္ထဲက လူနဲ႔ စကားေျပာရပါလိမ့္မယ္။ မကြယ္မေထာင့္၊ မလိမ္မညာ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျပာဖို႔ လိုပါတယ္။ ငါဘာလဲ၊ ငါ့မွာ ဘာေတြရွိလဲ၊ ဘာေတြ မရွိလဲ၊ ငါဘာလုပ္သင့္သလဲ။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ အမွန္အတိုင္းေတြ႔ရွိၿပီဆိုရင္ ဘ၀ရဲ႕ ပထမဆုံးေျခလွမ္းကို ပိုင္ပိုင္ႏိုင္ႏိုင္ႀကီး စတင္မိၿပီလို႔ဆိုႏိုင္ပါတယ္။

ေက်ာ္၀င္း ႏွစ္ဆယ့္တစ္ရာစု သားေရႊဥ (SEAN COVEY – THE 7 HABITS OF HIGHLY EFFECTIVE TEENS) ထဲကပါ။ ဟုတ္ပါတယ္ ကၽြန္ေတာ္ဆိုရင္ ကိုယ္ကိုယ္ကိုယ္ အရင္ဆုံးျပင္ရမွာကို ေမ့ၿပီး မလုပ္သင့္ မျဖစ္သင့္တာေတြ လုပ္ခဲ့၊ ျဖစ္ခဲ့ရပါတယ္။ သြားမယ့္ပန္းတိုင္တူရင္ေတာင္ အခ်ိန္ေတြ ပိုကုန္သြားတာေပါ့ဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္တစ္ခု သတိေပးခ်င္တာကေတာ့ အလုပ္တစ္ခု လုပ္ေတာ့မယ္ဆိုရင္
၁။ ဘာအတြက္လုပ္မွာလဲ?
၂။ ဘာေၾကာင့္လုပ္မွာလဲ?
၃။ ဒီလိုလုပ္လိုက္ျခင္းရဲ႕ အက်ဳိးဆက္ကဘာလဲ? ဆိုတာေတြကို အရင္ဆုံးစဥ္းစားၾကပါလို႔ . . . ။
ဘ၀တိုက္ပြဲကို ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္မႈမ်ားျဖင့္ ေအာင္ပြဲရၾကပါေစ။